Harry Mulisch is dood. Dat kan niemand zijn ontgaan want de volks radio en tv zenders waren de hele zondag vol van zijn verscheiden. Oude radio en TV fragmenten lagen al klaar om te worden uitgezonden want dat hoort bij iemand van zijn postuur.
Hoewel ik geen groot liefhebber ben van zijn werk zag ik in hem een groot schrijver en amiabel mens.
S’avonds zag ik een portret van hem op de buis. Wat ik zo aandoenlijk vond was de foto waarin hij als jonge man op zijn kamer met aandacht naar de inhoud van een reageer buis tuurde. Of hij chemicus wilde worden, vroeg de interviewer. Maar nee, dat was het niet.
Harry had het boek “De wonderbaarlijke avonturen van Bram Vingerling” gelezen.
Dat boek staat ook bij mij in de kast. Alchemist, verbeterde Harry de interviewer. Net als Bram Vingerling een drankje uitvinden waarmee je onzichtbaar zou worden.
Hij werd dus schrijver. En heel beroemd.
Wie hebben we nog over als landje? Met zijn overlijden staan de schijvers met grote namen op grafzerken. Hoe lang worden grote namen nog gelezen?
Onze boekenkast staat vol met beroemde werken .Is zoiets een uitzondering aan het worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten