Niet te lezen

Bij een zoektocht op zolder stootte ik op een plastische opbergdoos met floppy disks.
Ik vond niet waarvoor ik kwam maar bracht de doos met floppy naar het zonlicht en bekeek de inhoud.
Het was een allergaartje. Sommige floppy’s hadden een heel druk bestaan geleden wat gekenmerkt werd door een druk beschreven label. Double Density HD stond er op. Goed voor 1.44 Mb aan bitjes. Dat was eens heel wat.

De computer van vandaag weet geen raad met floppy’s. In betwijfel zelfs of een floppy drive nog in te bouwen valt want PC’s van nu zijn aliens vergeleken met modellen uit de vorige eeuw. Ik brows door de stapel floppy’s heen. “Spelletjes div” lees ik.
Omdat ik nooit iets graag weg doe heb ik op zolder nog een perfect werkende computer met floppy drive staan die ik voor deze gelegenheid weer eens aan het lichtnet hang.

Het ding komt met rammel en geloei op gang. Het beeldscherm komt tot leven en een prehistorische DOS versie wordt geladen. Even later blinkt de cursor geduldig achter de C:\ Er zit een 20 MB harde schijf in met het formaat van een broodtrommel.

Hoe ging het ook al weer. Floppy d’r in en dan A:\ met een return . Het lampje van de floppy drive licht op en ik hoor de typische mechanische geluiden van de drive die de inhoud van het schijfje onderzoekt. Het duurt even maar dan verschijnt er A:\ op het scherm. Hij vreet zowaar de floppy nog.
Ik type “list” , geef een enter en zie een stroom van files over het beeldscherm vliegen. Ik kies een willekeurige .Exe uit de rij en druk op enter.

Weer een hoop geluid en dan verschijnt op het beeldscherm een zwart /wit venster met het spelletje rat race. Het werkt nog. De floppy is minstens 15 jaar oud.
Ik laad een andere floppy met oude word perfect bestanden. WP5 zit op de computer, net als Dbase V en LOTUS 123.
Het voelt als het openen van oude vergeelde fotoboeken. Ik brows door de files heen en af en toe open ik een documentje. Dan geeft de floppy drive na een lang heen en weer gebrom een foutmelding. Floppy onleesbaar. De vergankelijkheid van digitale opslag.

Ik hou een floppy in de hand met op het label geschreven “40 jaar feest” . Als ik hem laad tref ik allerlei rijmpjes en muziek teksten aan die ik ter gelegenheid voor het feest had verzonnen. Ik vind ze steengoed.
Helaas heb ik geen printer meer die de oude computer begrijpt. En met memory stickies kom je ook nergens. Zo bleef het document noodgedwongen op de floppy staan.
Morgen toch eens langs de kringloop voor een ouwe matrix printer?
Of kijken of een floppy drive nog past in m’n nieuw PC. Maar 15 jaar in computerland is een hele lange tijd.

“Floppies” ?
De jonge verkoper keek me vragend aan.
Nee, daar had hij geen verstand van.