Lijf

Waar ik voor een activiteit veel discipline kan opbrengen, ontbreekt het me voor iets anders totaal. Dat heeft deels te maken met de juiste motivatie. Zo wil ik nog altijd het fysieke formaat van een schaatsenrijder proberen te evenaren terwijl ik weet dat dit een op voorhand mislukte missie wordt want mijn lichaam is er niet voor in de wieg gelegd.

Tuurlijk heb ik aan de gewichten gehangen, de trekveren weten uit te rekken en de racefiets beklommen. En toegegeven, er waren jaren bij dat het kwa conditie geweldig ging. Maar mijn lichaam bleef de vorm behouden die het had. De eiwit shakes kwamen mijn neus uit maar ik bleef een mager scharminkel. Met jaloezie keek ik naar kerels die van nature alles al hadden meegekregen waar ik om verlegen zat. Prachtig in proportie .

En telkens weer voltrok zich hetzelfde proces. Aangestoken door zo’n verschijning ,een film of gebeurtenis klom ik de koude zolder op en waagde ik mij aan de in een impuls aangeschafte apparaten teneinde weer spiergroepen te trainen.
Het maakte niet eens uit welke, ik kon overal aanwas van spieren en wat vet gebruiken.
Zoiets hield ik wel eens een hele week vol. Met de eiwit drankjes erbij en dagelijks wegen en meten of ik al vorderingen maakte.

Maar dan kwamen de verstoringen. Heel langzaam slopen die er in.
Een avondje weg hier, een weekend weg daar. Het strakke trainingsschema werd al snel terzijde geschoven. Morgen een keertje extra dan maar. Ik hield me voor de gek.
Slappeling. Zo in m’n eentje wordt het niets.

Veel beter is een stok achter de deur in de vorm van een maatje. Maar ook dat bleek geen succes voor continuïteit. Mijn maatje ging er al snel tussen uit voor een zakenreis van vier weken Druk druk druk. Daar zat ik weer alleen en zo bleef ik thuis. De nekslag van mijn eigen gebouwde gym tenslotte kwam bij de bouw van de sauna. Hiervoor moest het toestel wijken en verdween het geheel achter de opberg schotten uit plaatsgebrek..


Nu is een sauna heerlijk maar conditioneel voegt het helemaal niets toe. Je zweet zonder inspanning te leveren. Maar dikke spierbundels krijg je er niet van. Tot een jaar geleden ik mijn zoon hoorde slepen met gewichten. In zijn toch al volgebouwde slaapkamer verrees mijn opgeborgen trainer. Eigenlijk paste het ding niet maar wat deerde dat?
Hem niets.
En zo hoorde ik al spoedig avond na avond het zachte gebonk van de trainer uit zijn kamer komen. Veel meer discipline dan ik dus.

Spieren kweken is belangrijk als je zestien bent geworden. Helemaal als je nog steeds verliest met armpje drukken van je vader. "Pap ik heb jouw dunne benen en polsen" klaagde hij. Das waar. Maar als troost gaf ik hem mee dat hij net zo taai was en dat klopt; hij is zelden of nooit ziek. Dat was natuurlijk niet voldoende dus bleef hij trainen en hopen op keiharde kuiten en een mooie sixpack.

Maar toen na maanden noeste arbeid hij nog immer verloor van pa kwam ook bij hem de klad in het trainen. Zo werd het stil.Tot gisteravond.
Toen hoorde ik het gebonk weer.

Hij heeft een nieuw vriendinnetje.