In de straat van kennissen die in een naburig dorp al 33 jaar een piepklein frans onderkomen bezitten liggen sinds het voorjaar serieuze drempels. Dertig, maant een verkeersbord; dat lijkt me nog hard zat want de drempels zijn hoog genoeg en met een rupsvoertuig nog niet met 15 km per uur te nemen zonder kans op letsel voor de bestuurder.
Wij vroegen ons af waarom de drempels waren aangelegd want de straat straalt niet het verkeersbeeld uit van een overbelaste ontsluitingsweg in een nieuwbouw wijk. ’T Is hoog geschat als hier een auto per uur passeert.
Nu is de franse automobilist van nature een ongeleid projectiel. Ze bezitten zonder uitzondering de drang om elkaar in onoverzichtelijke bochten in te halen en weten op B wegen snelheden te bereiken die niet zouden misstaan op een duitse autobahn. Het wekt ook geen verwondering dat de stationaire fransman hier tegen in het harnas komt en maatregelen eist die de maniakken moeten afremmen.
De straat is populair bij de bekende weggebruikers. Het snijdt een stuk scherpe bocht van de doorgaande weg af zodat dit weggetje het toelaat de vaart er in te houden , met als klapstuk het kamikaze stuk waar de route weer aansluit op de doorgaande weg.
De echte gangmakers, met vier wielen in de lucht, springen hier de rijbaan weer op zonder te kijken of er nog wat aan komt.
Het provinciale bestuur had een jaar geleden dankzij een flinke subsidie uit brussel gezorgd dat de gevaarlijkste bochten in de wegen konden worden voorzien van glimmende vangrailen.
De hardrijders kunnen zo nog harder sommige bochten nemen, waar ze eerder nog de bocht uit vlogen en vaak dan treurig tegen bomen aan tot stilstand kwamen. Die staan hier genoeg.
De aanleg van snelheidsbeperkende drempels leek de provincie derhalve wat tegenstrijdig maar de burgemeester had heel lang aangedrongen en nu liggen de bulten er in volle glorie bij. Twee stuks.
“Helpen ze?” vroegen we nieuwschierig. Voor ons bleken ze wel te nemen.
De bewoner van het huis knikte bevestigend. De snelheidsduivels hadden na de eerste aanvaring met de drempels gemerkt dat hun bolides niet sneller dan met hooguit twintig over de bulten wisten te geraken zonder een ernstige aanslag op schokbrekers stuurinrichting en nekwervels.
Dat ontnam ze al snel de lol om de bocht nog langer te omzeilen.
Na een week was het rustig in de straat. Hoe lang de drempels blijven liggen is nog de vraag maar voorlopig liggen de rood witte blokken die nogal afgrijselijk afsteken tegen de huizen en tuinen, stevig verankerd in het asfalt.
Toch wel jammer dat het zo moet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten