Toen na de geboorte van ons tweede kind we het eens waren dat het hierbij bleef zaten we al snel bij de uroloog voor een intake gesprek. Het bleek een ingreep van niks.
Met de folder in de hand voor handige tips voor en na keerden wij huiswaards.
Daags voor de ingreep moest het scheermes worden gehanteerd want om enge infecties te verkleinen mocht met de scapel alleen in kaal vel worden gesneden.
Dat is inmiddels 15 jaar geleden. Omdat het scheren mij een fris gevoel gaf bleef ik ook na de ingreep regelmatig het scheermes hanteren en liet geen beharing van betekenis meer toe. Met de aanschaf van een epilator werd het nog makkelijker bijhouden en al jaren volstaat het door een keer in de drie maanden het apparaat ter hand te nemen om de weinige begroeing die er nog plaats vindt met wortel en al te verwijderen. Het went echter nooit, zo'n epilator.
Dit alles is geboren uit een gewoonte waarbij ik mij niet van enige trends of modeverschijnselen bewust was. Dat ik eigenlijk altijd als enige met een geschoren schaamstreek onder de douche stond deerde me niet en ik kan me niet herinneren daar ooit iemand enig commentaar over heeft gegeven, al had ik dat wel verwacht.
Je moet altijd iets roepen over haar. Iets positiefs, leuk mag .
Niet zien dat je vrouw naar de kapper is geweest levert geen gezellige avond op, dat weet ik uit ervaring. Ik merk de kleine nuance niet vaak genoeg op maar soms kan de verandering je gewoonweg niet ontgaan.
Een toenmalige bevriende collega liep jarenlang rond met een haardos die bijeen werd gehouden door een elastiek. Mijn vrouw zou zoiets bij mij ook wel zien zitten. Toen na een lange zomervakantie we weer oog in oog stonden keek in tegen een practisch kaal geschoren hoofd. Als je dan je mond kunt houden betekent dat een belediging. Maar meer dan " Goh, je haar is d’r af" wist ik even niet uit te brengen
Ik geef toe dat deze kreet niet als nieuw en nog onopgemerkt feit door hem werd ontvangen.
Wat ik ook niet kon laten om op te merken wat het moment dat een collega plotseling zijn grijze haar begon te verven onder aandrang van zijn 20 jaar jongere vriendin, no doubt.Een ouwe kop met ravenzwart haar , zoals die Berlusconi van Italie.
Het stond hem niet maar hijzelf was er klaarblijkelijk gelukkig mee. Ik was de eerste die het had opgemerkt, althans er iets over had gezegd. "Echt jaren jonger hoor" ik hoorde me het zelf zeggen.
Nu was hij veroordeeld om de twee weken zijn uitdunnende haar te verven want anders is het geen gezicht. En als het uit gaat?
Mocht ik ooit commentaar ontvangen over mijn haarloos onderlichaam dan zal ik het zeker opschrijven en wellicht zelfs met U delen.
Wie weet komt men met iets leuks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten