Omdat het zo koud is in huis verlang ik naar een houtvuurtje om de kilte uit het huis te verdrijven maar ik heb hier geen hout. Niet dat ik er niet aan zou kunnen komen, maar de plek waar het hout hoort te liggen is al jaren bezet door een reusachtig konijnen hotel wat ooit met enthousiasme door Opa in elkaar is getimmerd en onderkomen zou bieden aan vier konijnen.
Zo gaat dat soms.
Al heel veel jaren geleden overkwam het eens een fiets stalling in de gemeente Neerijnen welke bijna 3 jaar lang onderdak bood aan de destijds beroemde poppenspeler Jozef van den Berg die door een goddelijke ingeving wist dat hij precies daar moet gaan zitten mediteren in zijn eentje.Zo werd de fiets stalling een piepklein onderkomen en moesten de ambtenaren jaren lang hun transportmiddelen elders parkeren, tot groot ongenoegen van de gemeente overigens.
Niet door een goddelijk ingeving maar door chronisch ruimtegebrek vond het konijnen hotel asiel onder het afdak van mijn brandhout, welke grenst tegen ons raam van de zitkamer zodat wij een gezellig inkijkje hebben in de vertrekken van de konijnen. Het bouwwerk begint echter kwalijke tekenen van verval te vertonen. Inmiddels past geen enkele luik meer in haar sponning en leunt het geval aan een zijde vervaarlijk achterover.
De vraag rijst of de konijnen hun onderkomen gaan overleven en ik genoodzaakt ben een nieuw hotel te timmeren voor de bejaarde knagers. In mensenjaren omgerekend is het oudste konijn inmiddels ruim tachtig maar immer nog springlevend. Het dier heeft karakter, iets wat je bij huiskonijnen niet snel zult opmerken want meestal gaan ze zonder een opvallend leven verscholen in een veel te klein donker hok nogal triest dood.
Hoe zou het met Jozef gaan, vraag ik me af. Ik bewaar goede herinneringen aan zijn optredens en koester nog altijd een aantal opgenomen voorstellingen die heel veel jaren terug zijn opgenomen voor Tv. Een ademloos mooie verteller die met zijn poppen de wereld overtrok. Vader van vier kinderen en vrouw die, nadat hij als kluizenaar zijn intrek in de fietsenstalling had genomen, hem nog dikwijls daar hebben opgezocht.
Dat onderkomen in de fiets stalling van het gemeentehuis is al jaren geleden verruild voor een plek in een klein tuinhuisje wat werd aangeboden door iemand met een grote tuin.
Nu staan er weer fietsen
Ik kijk naar de konijnen. Kleine muizen houden hun gezelschap en gebruiken de tralies als handige ladder. Ze worden gedoogd, zowel door de konijnen als door ons. Het hotel blijft staan tot de laatste knager komt te overlijden. Dan zal het worden afgebroken want aan een nieuw mopje konijn begint mijn dochter niet meer.Dat zal wennen worden want een stapel brandhout bekijken verveelt al snel.
Morgen het hotel opknappen. En ik ga Jozef opzoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten