Inwoning

Op de tafel liggen twee muizenvallen. Een stille hint.
De muizenkolonie die rondom het huis zijn domicilie heeft gevestigd breidt zich steeds verder uit.Ik ken geen humane manier om muizen te laten verdwijnen maar met gif strooien vind ik niks en aan het in huis halen van een paar katten zitten nog veel meer nadelen.


In frankrijk verschaffen we onderdak aan een familie relmuis. Al zolang we er wonen houden deze diertjes huis in ons huis.We hebben ze nooit in de beneden vertrekken waargenomen. Ze hebben hun intrek genomen in een ruimte tussen de zoldervloer en het plafond van de slaapkamer waar wij liggen. Wat ze daar doen moet van groot belang zijn voor hun muizen bestaan maar wij hebben geen idee. Wel dat ze op gezette tijden van de ene kant naar de andere kant trippelen en onderweg her en der aan de constructie van het plafond knagen.

Bij elk bezoek aan de slaapkamer zie ik de scheuren in de gipsplaten groeien. Als je goed kijkt zie je hoe de platen steeds meer door hun gewicht doorzakken. In kwaaie dromen aanschouw ik hoe de muizen kolonie langzaam maar zeker de tengels van het plafond hebben doorgeknaagd tot het moment dat de gipsplaat met een klap op onze slaperige hoofden belandt.

Een onplezierig einde.

Toen we voor het eerst de herrie gewaar werden en deze bevinding voor legde aan een franse vrind glimlachte hij meewarig en schudde zijn hoofd. “ Dat zijn relmuizen en die krijg je nooit te pakken”. Nog los van de vraag of we die wens hadden, waren wij nog blijven steken bij de naam van het beestje, want van relmuizen hadden wij nog niet gehoord.
Eenmaal weer thuis sloegen wij de boeken er op na. De relmuis of zevenslaper bleek een muis te zijn uit de familie van de slaapmuizen. En hield een winterslaap van wel 7 maanden (de naam!) wat meteen verklaarde waarom wij dachten dat onze pogingen de muis te hebben verjaagd waren geslaagd , terwijl het dier gewoon lag te slapen en al onze pogingen niet eens heeft bemerkt.

Wij vonden het een mooi beestje en besloten de familie maar te laten zitten.
Zo af en toe , meestal s’morgens heel vroeg hoor je het getrippel nog wel eens.
Maar ach. Wij voelen ons hier gast in huis.En als we er niet zijn, weten we, dan neemt moeder natuur gewoon weer intrek in en om het huis.

En dat mag van ons.