Het is dan zover.
Ik heb een nieuwe PC. Het apparaat is drie keer zo klein als de huidige kast en kan volgens de specificaties 10 keer alles sneller , dankzij multicore techniek.
Zo schreeuwt de sticker die er opgeplakt zit althans.
De aankoop is in een impuls en uit totale ergernis tot stand gekomen. Na 5 minuten te hebben gewacht tot onze trouwe PC mij mondjesmaat toegang wist te verschaffen tot het internet liet het ding mij na nog een tweetal minuten traagheid zomaar in de steek. Knots, uit. Dat deed ie wel vaker het laatste jaar maar dit was de bekende druppel. Niets hielp meer om deze patiënt nog sneller ter been te krijgen dan een complete herinstallatie en dat zag ik niet meer zo zitten. Dan maar nu een ander.
Zo stond ik tien minuten later bij de computershop die op loopafstand van mijn woning is gesitueerd. Veel keus had ik niet want alles is tegenwoordig laptop en die hoef ik voor thuis niet nog een. Nu is weinig keus voor mij erg fijn. Ik kan namelijk eindeloos dralen en met teveel keus komt er nooit een besluit. Zo kan ik met lege handen terugkomen zonder een enkele aankoop te doen tot wanhoop van de rest van de familie.
Nu ging het relatief makkelijk. 3 hele jaren garantie trok me over de streep.
Nu is het met computers al snel zo dat het eerste half jaar kritisch is. Doet ie het daarna nog steeds zonder problemen, dan zit je gebeiteld. Zo liep ik dan met een handige doos met handvat door de druilerige dag naar huis. Daar deed het ding eerst dienst als bijzet tafeltje vanwege een feest dat wij ter ere van veel jarigen ( zowel onder de levende als doden) zou houden. Heel laat werd het.
De volgende ochtend hadden we een collectief geval van zwaar hoofdigheid. Te weinig zuurstof en vocht genoten. Ach ja, van een goed feest mag je wat overhouden. Omdat het merendeel van de bezoekers bezorgd was dat ik zonder drank kwam te zitten werd de toch al niet geringe voorraad nog eens stevig aangevuld met wijnen en bieren van verschillend makelij . Ik kan de winter wel door.
Na een poosje glijdende raceauto’s te hebben bekeken waagde ik me toch maar aan de installatie van de nieuwe PC. Een klus waar ik niet vrolijk van wordt,slechts van het eindresultaat misschien.
“ Gewoon aanzetten, internet in pluggen en tegen de vragen Ja zeggen” riep de verkoper monter uit .” Wel effe oppassen dat je de taal goed kiest en het toetsenbord juist insteld”
Om een of andere bizarre reden moet dat op US staan omdat elk ander land van de toesten een hopeloze mix maakt met onleesbare teksten als gevolg.
Zo gaf ik braaf de juiste antwoorden op de weinige vragen die me gesteld werd. De PC toog aan het werk met mij als nietsnut zittend achter een display dat nu groen bleek te worden met een tijdbalkje in het midden dat langzaam afliep.
De tijd dat je met floppy disks dingen moest doen lijkt zoooo lang geleden.
Er zat geen enkel boek bij de PC. Slechts drie DVDtjes die zouden dienst doen als de enige back up van het hart van mijn PC. Dat koste een uur.
Wat meteen op viel was de aangename stilte van het ding. Je hoorde werkelijk niets en toch stond ie aan. Inmiddels was het groen een ander kleurtje geworden en werd ik door het beeldscherm van harte geluk gewenst met de aankoop van dit wonder.
Het ging van een leie dakje. Alle software die ik onder XP gebruikte wilde deze PC moeiteloos verorberen en rangschikken zonder enig probleem. Zelfs de gekraakte code vrat ie moeiteloos. Ja, ik weet het, zoiets mag misschien niet maar goed.
Het verliep vlekkeloos en ik kreeg werkelijk hoop dat het allemaal wel zou meevallen.
Tot de mail aan de beurt was.
Wat ik ook deed om de mailbox met historische data van de oude XP te laten vollopen, het stuk software maakte mijn pogingen volkomen belachelijk.
Dit lijdt tot frustraties want inmiddels was het grootste gedeelte van de dag al op en deed alles het behalve die mailbox. Op deze momenten komt mijn vrouw ( die zich verre houdt van alles wat software is, zolang het maar werkt) altijd met oplossingen dat ik anderen moet bellen voor hulp. U begrijpt dat ik heimelijk dat wel wil maar zoiets natuurlijk niet zeg. Ik vervloek het programma dat mij te kijk zet, zelfs als ik na de tiende keer volgens de helpfile de truuk van importeren niet gedaan krijg.
"Dan doe je het maar zonder die ouwe mail" roep ik uit. Onzin natuurlijk want heel haar sociale agenda wordt via mail en historie geregeld dus het MOET gaan werken.
Dan lees ik in een forum dat ik niet de enige ben. Deze functie werkt niet in speciale gevallen en ik was zo’n geval. Zo zat ik diep teneergeslagen te laat achter de TV om net de tien nul nederlaag van fijenoord te hebben gemist. Nog even Den Uyl gekeken en me wederom verbaasd hoe die schavuit van oranje ons toch zo heeft kunnen belazeren en toen was mijn hoofd weer redelijk vrij van de software muizenissen.
Half elf s’avonds zet ik de geruisloze PC aan en binnen een minuut zit ik on line. Wat een verademing. Ik download de mailsoftware van mozilla en binnen twintig minuten heeft de software alle oude maildata en adressen keurig binnengehaald zonder een centje pijn. Nooit meer Outlook dus.
Uit vreugde stuur ik mezelf een email.
Het werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten