De kleinste naturistenvereniging die zich internationaal wilde gaan aansluiten werd in negentienachtennegentig opgericht door Hiarti Jaffonen en was statutionair gevestigd op Nauru dat ligt in de stille oceaan, nabij Australie.
De vereniging telde in haar hoogtij dagen 17 leden, wat toen op een bevolking van welgeteld 13770 inwoners neerkwam op 0.1% mensen die verenigd bloot konden recreeren op een 8 kilometer kuststrook waar anders geen mens kwam. Maar nu is de vereniging ter ziele.
De republiek floreert al enkel jaren niet meer daar hun voornaamste bron van inkomen uit de export van fosfaten bestaat en die zijn heel erg op.
De fin Jaffonen die daar na een werkzaam leven in de exploitatie van een fosfatenmijn is gebleven had het plan opgevat van dit eiland een blootlopers paradijs te maken.
Een prachtig plan wellicht, maar toch.
De kleine republiek heeft nooit ingestemd met het plan. Hoewel de laatste jaren steeds meer inwoners als economisch vluchteling naar Nieuw Zeeland en Australie uitwijken geeft de regering van Nauru de hoop op economisch herstel nog niet op en richt men zich nu voornamelijk op het toerisme dat in hun ogen gekleed moet rondlopen en dus niet bloot. Vandaag de dag wonen er nog een kleine tienduizend mensen, de meeste van Micronesise afkomst en behoorlijk conservatief.
Een tiental jaar geleden verdienende ze goud geld met het onderbrengen van Afghaanse vluchtelingen die niet in Australie welkom waren en in ruil voor heel veel geld op dit kleine eiland mochten rondzwerven. Dat was ook al een reden om niet te veel bloot te propageren natuurlijk maar inmiddels zijn alle afghanen het land uit dus dat is weer een belemmering minder voor het idee.
Helaas maakt de verenigde staten van amerika een beetje veel de dienst uit. In ruil voor de belofte dat het eiland niet ongelimiteerd paspoorten zou verkopen aan iedereen die daarom vroeg ( terroristen natuurlijk..) krijgen zo ook een aanzienlijk jaarlijks bedrag van de Amerikanen en 1 vliegtuig waarmee ze een geregelde luchtdienst kunnen onderhouden met de omringende landen.
Om de amerikanen te pesten heeft de bevolking de luchtbrug brutaalweg “Our Airline” gedoopt terwijl het ding en de bemanning betaald wordt door de US.
Ze hebben daar veel plezier om.
Toch glittert deze parel niet meer zo mooi. Hun hele eiland is behoorlijk omgeschoffeld om al die vele jaren (vooral) de amerikanen hun fosfaten te kunnen leveren. Nu het bijna op is komen de krokodillen tranen want wat de eilandbewoners rest zijn vele verlaten mijnen en grond waar geen grasprietje meer op groeit. Bloot land, zeg maar.
Er rest nog een berg om af te graven en dan is het gedaan.
Wie er nog een bloot paradijs van wil zien te maken moet snel zijn. De oprichter van de eerste naturistenklup heeft zijn bijltje erbij neergegooid en de leden zijn elk hun eigen weg gegaan mag men zo vermoeden.
Mocht er toch in U de avonturier zijn wakker geworden laat het U niet weerhouden een kijkje te nemen op dit mooie landje.
Ook mooi met kleren aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten