Mijn salaris onderhandelingen zijn de moeite van het opschrijven niet eens waard. Al jaren mag ik het doen met een collectief afgesproken 0,7 procent inflatie correctie wat momenteel best veel wat lijkt als je dat afzet tegen de rente die je vangt op spaarcenten.
Helaas zat in mij een niet ontdekte voetballer. Vroeger op school keepte ik al bij de jongens van de vijfde terwijl ik zelf in de derde zat. En hoe. Geen bal liet ik door, tot bloedens aan toe dook in op het gravel en ging ik menigmaal als bestoft maanmannetje terug de klas in met bloed aan handpalmen en knieen.
Het waren toen nog klassen en geen groepen en je ging na klas 6 de school af, de middelbare op.
Ook buiten schooltijd voetbalde ik veel. Niet dat ik er op zat. Met een buurjongen speelde we op een drollenveltje altijd fantasiewedstrijden waarbij ik alles was en hij de keeper van beide teams.
Dan moest ik onder het solo dribbelen van de bal luid roepen wie ik was want ik speelde zowel de spelers van de vijand als ons zelf.
Dat luidt roepen van wie en wat moest erbij. Dat gaf mijn keepersvrindje de gelegenheid steevast zijn uiterste best te doen de ballen die ik als
'de vijand" inschoot tegen te houden terwijl de ballen van de "ons" op de meest lullige manier het verzonnen doel in zeilde. Hij was nogal partijdig en daardoor verloren wij nooit.
Ik mocht ook wel eens keepen maar dan moest ik wel commentaar geven. Mijn vriendje had nog niet de helft van mijn fantasie, laat staan dat hij kon voetballen en praten tegelijk.
Soms keepte ik met een schoolvriendje. Op een kaal grasveld waar de gemeente nog niets voor had verzonnen. Snel twee hoopjes van jassen op elkaar en je kon beginnen.
Er sloten wel eens jongens aan bij het schieten op doel die we helemaal niet kenden.
Die waren van de katholieke school. Sommige daarvan zaten wel op voetbal en konden met hun dikke kuiten al heel hard trappen.
Maar ik dook de meeste ballen er gracieus uit.“Jij zit zeker ook op voetbal” kreeg ik als groots denkbaar compliment naar mijn hoofd geslingerd.
Misschien was het wel wat geworden met mij als keeper,heb ik lang gedacht.
Dan was er wellicht nog wat te onderhandelen geweest kwa salaris.
Een paar slordige miljoenen voor een jaartje onder de lat te staan zou niet gek geweest zijn. Maar de werkelijkheid heeft ons al lang ingehaald.
Helaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten