Franse planning

Franse aannemers zijn niet bepaald de meest betrouwbare groep uit de werkende klasse in dit fraaie land als het om planning gaat. Hoewel ze alle intenties zullen hebben om een klus te klaren en dat ook zeker kunnen doen is alleen nog de vraag wanneer ze een klus ook daadwerkelijk aanvangen...

Denk niet dat deze ervaring alleen geldt voor niet franse inwoners. Een goede franse vriend van ons wacht nog steeds op de vervanging van zijn Fosse Septic die, zoals door zijn aannemertje was beloofd in mei al zou hebben moeten plaats gevonden.
Nee dus.

Nu was afgelopen voorjaar niet een van de mildste. Heel veel aannemers hebben daardoor de nodige vertraging opgelopen en dat brengen ze dan ook op als reden waarom de afgesproken planning inmiddels anders in elkaar steekt. Maar dan nog bekruipt je het gevoel wel eens dat franse aannemers hun verantwoordelijkheden anders beleven en lak hebben aan jouw persoonlijke planning.

Dit is de tweede aannemer waar we mee in gesprek zijn. De eerste aannemer kwam voor een ander klusje en nadat we hem uitgebreid van onze wensen op de hoogte hadden gesteld was hij nog een keer terug gekomen met een "Devis" waarop hij nauwgezet had voorgeregeld wat het zou gaan kosten. Met onze d’accord op zak is hij vertrokken maar we hebben hem nooit meer terug gezien.


De aannemer waarop nu het wachten is moet iets belangrijks doen met het dak.
Ingrijpend zelfs, want we hebben besloten heel het dak te laten voorzien van nieuwe lei, goten , zinkwerk en als klap op de vuurplijk twee dakramen en dakisolatie.
Dit alles kost een grote middenklasse auto, zo bleek uit de uitgebreide beschrijving van werkzaamheden die wij begin dit jaar in de offerte konden lezen.
Wederom waren wij na wat vragen en opmerkingen accoord gegaan.

“April”, zo had hij geantwoord op de vraag wanneer hij zou aanvangen. Maar toen kwam die winter en bleek alles anders. In maart kwam hij op onze uitnodiging langs om te vertellen dat alles was uitgelopen en hij later zou beginnen. “Hoeveel later?” vroegen we voorzichtig want we kenden horror verhalen van foute aannemers genoeg.
“September moet lukken, ook vanwege het weer” . Ai, dat was een tegenvaller. Maar je moet berusten in zo’n mededeling dus wederom dronken we een borrel en zagen hem in zijn witte bus het erf afrijden, opgelucht bijna, zo leek het me.

In Mei vroegen we voorzichtig weer naar z’n planning. Hij had het druk vanwege alle vertraging en kon niets inlopen. September zat er echt niet in dus dat we maar moesten rekenen op eind oktober, dat kon nog wel kwa weer.
Eind augustus vroegen we hem nog even langs te komen om hen te vragen over de ingang naar het achterland groot genoeg was voor zijn vrachtwagen en konden hem wijzen waar hij de oude lei kon opstapelen want die willen we houden. Hij kwam.
Lekker bruin geworden van de vakantie en vol goed moed .
Nee, de planning was nog steeds november en daar had hij vertrouwen in.
November was nieuw voor ons. Maar een maand erbij moet kunnen, zo dachten we

“ Ik bel als ik ga beginnen” riep hij bij het wegrijden ons toe. Hij wuifde en weg was ie.
Twee weken geleden heeft mijn vrouw hem maar eens gebeld. Ze kreeg zijn vrouw aan de lijn.Nee, ze wist niets van een dak af maar ze zou hem beslist laten terugbellen als ie weer thuis was.


Tis nog geen november.