Kwart over drie. Het is moeilijk wakker te blijven na een korte nacht slaap.
Ik zit aan een bak koffie. De zoveelste vandaag, maar het houdt me niet echt wakker.
Straks lekker nog even in de zon. In mijn hoofd rijpt een in memoriam. Deadline is vanavond. Ik werk graag met deadlines. De avond en indien nodig de nacht, is nog lang.
Lastig. Een spiertje in mijn schouder doet pijn en dat ongemak speelt wat op. Gisteren wat teveel getild denk ik. Helder denken is er even niet bij. Was beyond in deze context nu goed of fout? De boel gaat op vakantie hier. Steeds meer mensen haken af om er een paar weken van tussen te gaan. Voor ons duurt de eerste vakantiedag nog een kleine vier weken. Het zullen rustige weken worden, dat staat wel vast.
Ik trek mijn sokken uit. Ondingen. Ik draag ze alleen voor naar het werk en vraag me af waarom. Onder in de la met die dingen. Het liefst loop ik altijd op blote voeten, net als die overlevings knakker op discovery channel doet. Die draagt al meer dan vijfentwintig jaar geen sokken of schoenen meer en dat het hele jaar door. Het heeft iets vreemd opwindends, dat blote voeten gevoel.
Een blik op de klok. Half vier geweest. Nog wat mailtjes de deur uit en dan weg hier.
Ik steek de voeten in mijn motorlaarzen .Dat voelt niet goed. Versleten binnenvoering.
Toch de sokken maar weer aan dan. Het is warm buiten en het leren pak plak vrijwel meteen aan mijn lijf.
Thuis voelt het nog warmer aan. Snel uit die kleren. Het ritje heeft de slaap verdreven.
Even liggen in het gras. Hoe ga ik beginnen. Langzaam rijpt er zich een verhaal in mijn hoofd . Nu opschrijven. Binnen is het nog koel. Als ik teruglees wat ik heb opgeschreven rolt er een traan. Gek toch . Het is maar kort. Het hoeft niet lang. Het kan eigenlijk in een zin worden samengevat. Je was een fantastisch mens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten