klein venijn

“Pas op voor de teken hier” De waarschuwing om onbedekt vel te beschermen tegen die vervelende krengen bleek niet ongegrond. De eigenaar van het perceel had er geen lol aan.”In het gras liggen kan ik niet”klaagde hij. En inderdaad bleek ook ik na een wandeling van slechts enkele meters als lopend buffet te worden aangezien . Twee stuks hadden mij beet en moesten met een tang worden losgetrokken.

In frankrijk heb ik zelden of nooit een teek en dat mag opmerkelijk genoemd worden want ik be-loop en be-lig dagelijks ons ruim bemeten grasland. Ze zitten er eenvoudigweg niet of franse teken lusten geen import. Het valt hier zowiezo wel mee met vliegend gevaar. Toch werd mijn vrouw tijdens een bezoek in juni belaagd door een heel venijnig steekbeestje dat maar kort leeft doch graag prikt in die korte periode. Ze zag er niet uit en dat duurde dagen. En dan, zo onvoorspelbaar als ze kwamen, waren ze ineens weg.

Waarom zijn ze er uberhaupt. Net als die teken trouwens. Helaas blijven die veel langer vervelen en is er geen remedie voor ze weg te krijgen tenzij je de boel in de fik steekt, denk ik. Dat is een dramatische maatregel en erg onpractisch. Het schijnt met de opwarming van de aardbol te maken te hebben. Zo rukt de malaria mug ook langzaam noordelijker op en worden steeds vaker tropisch ongedierte aangetroffen dat ons klimaat best aangenaam genoeg vindt om te overleven , met alle nare gevolgen van dien.

Een dag later wipt de eigenaar van het grasland op doorreis even bij ons aan .Een kop thee is lekker en gaat er wel in. Als hij een blik op ons grasveld geworpen heeft informeert hij of er teken in zitten. Wij schudden nee. Hij vleit zich in het gras.”Heerlijk” zucht hij. We knikken. Veel gras hebben we niet over gehouden maar helemaal zonder kan echt niet. De meeste tijd woont ie twee hoog in de stad. Zonder tuin.

“Ik baal zo dat die teken dr zitten” zucht hij met ogen dicht. Dat snappen we. “ineens waren ze er en nu zit ik er mee “. We hadden geen bruikbare oplossing voor hem.
“ik moet maar eens gaan “ sprak hij na een poosje te hebben gelegen. Routinematige keek hij zijn blote benen en armen na. Geen teek te bekennen. Lekker gras.