Nu mijn haar door omstandigheden nogal erg lang is uitgegroeid doet mijn ega voorkomen dat het dragen daarvan in een staartje haar wel zou behagen. Ik heb daar een andere mening over maar dat terzijde.
Ik ken twee man personen in mijn omgeving die hun haar op staart lengte dragen. Beetje vreemde nerds die wat met computers doen en hun lang haar in een staart dragen,rondlopen met hoofdbanden en hun blote voeten steken in open sandalen.
Dat gaat me toch echt iets te ver op dit moment.
Mijn haar moet ik inmiddels al kunstmatig vast zetten door toepassen van de nodige gel om te voorkomen dat het de hele dag in mijn ogen zwiert. Gelukkig was er nog een pot uit de tijd dat zoonlief een kuif wel tof vond staan.
Maar ik ga niet naar een kapper. Nog steeds niet. Ik wacht op het moment dat m’n huis kapster haar schaar weer op pakt en terug aan het knippen gaat.Dat dit snel realiteit wordt zie niet zitten, eerlijk gezegd. Vorig jaar borstkanker en nu volgt een moeizame en langdurige revalidatie en mogelijk niet eens een geheel herstel.
Als ik haar bij toeval tegen kom geeft ze me hoop door nog wat in het vooruitzicht te stellen. “Nog een maandje denk ik maar ik ga niet iedereen meer knippen hoor “ Haar klanten zijn talrijk.
Ik weet niet eens of ik tot haar uitverkoren klantenbestand behoor maar ik maak een redelijke kans, zo schat ik in. Ik moet realistisch zijn en onder ogen willen zien dat ik toch hoogstwaarschijnlijk van kapper moet switchen wil ik nog geknipt worden in dit leven.Geen leuk vooruitzicht.
Dan lonkt het model staart toch weer even. Zelf een beetje bijpunten met de trimmer misschien en voor de rest een elastiekje de truuk laten doen.
Als ik nu al eens met pensioen kon gaan. Dan liet ik mijn haar lekker op zijn beloop.
Nu heb ik nog een werkkring waar ik rekening mee moet houden. Representatief te voorschijn komen is een must, ik krijg er zelfs een maandelijkse vergoeding voor.
Zou ik ook een piercing overwegen? Altijd al een willen laten zetten.
Baard en snor hou ik zelf wel kort want dat kan ik goed, zo in spiegelbeeld trimmen. En een andere brilmontuur zou ook wel eens mogen.
Nog maar een jaartje of zeven, zo denk ik optimistisch. Dan stop ik er mee, met werken. Als dat nog zou kunnen tegen die tijd.
En dan gaat het roer om. Een nieuwe look.Verder bloot tot aan me dood, bij wijze van spreken dan.
Een mens moet durven
Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten