Totaal aantal pageviews

over allerdaagse dingen

Dit is mijn naakte waarheid blog
nu ook te lezen op naturisme totaal







maandag 19 juli 2010

Gewonnen


Als ik mijn mailbox open zie ik een feestelijke aankondiging van een firma waar ik nog nimmer zaken mee heb gedaan maar mij heeft verkozen tot winnaar van gratis visitekaartjes. De drukker is geen onbekende firma voor mij.
Een collega van de afdeling is er sinds kort directeur geworden en mijn HRM manager is er sinds vorige week ook naartoe verkast.
Mijn geluk te zijn uitverkoren staat er overigens los van.

Enfin, ik heb geen interesse in mijn prijs , zelfs niet als ze gratis zijn, wat ik uberhaupt betwijfel want wat is er tegenwoordig nog echt gratis? Juist.
Mijn buro la puilt uit van de visitekaartjes. Zo over de jaren heen van kontakten gekregen met her en der een stapeltje kaartjes van mijzelf uit een vervlogen tijden.

Zo heel af en toe moet ik noodgedwongen naar die oude kaartjes grijpen als ik onverhoopt met mensen in kontakt kom die wat van me hebben moeten. Mij best, het email adres klopt nog, zeg ik dan maar bij. Wie belt er nog in deze tijd ?

De meeste kaartjes die je krijgt lees je maar 1 keer denk ik. Daarna verdwijnen ze eerst in je burola om dan met een grote schoonmaak te belanden in de papierbak. Zakelijke kaartjes hebben maar een beperkte houdbaarheids datum, zo weet ik.
Toch heb ik ook ooit in een aziatisch land een keer 200 kaartjes laten drukken met mijn persoonlijke adres en telefoon nummer. Ik was net verhuisd naar mijn nieuwe onderkomen en vond het wel sjiek om met kaartjes te strooien. Met blokletters had ik de gewenste text op een formuliertje geschreven en aan de aardige taiwanese dame overhandigd. Ze keek er een poos naar en glimlachte me met een gouden voortand toe.
Morgen klaar, zo wees ze me op de kalender aan.

Daags daarna kreeg ik een doosje met zwaar geparfumeerde satijn blauwe kaartjes overhandigd met aan de enze zijde mijn naam in chinese tekens en aan de ander zijde in arabisch schrift. Jammer wel , dat het telefoon nummer niet juist bleek. Ik zag het nog op tijd en wees het aan: “wrong”, zei ik streng. De dame keek me aan? “Wlong”?
Ik probeerde een ander aanduiding om haar helder te maken dat het kaartje zo voor mij niets waard was met een fout telefoon nummer. Ik schreef op het kaartje onder het foutieve nummer de juiste volgorde opnieuw.

Daags daarna kreeg ik mijn kaartjes, ditmaal perfect. Ik heb de meeste kaartjes nog in bezit want uitgeven van die dingen is een kunst. Allereerst moet je ze altijd bij je hebben en daar ging het al snel fout.
De eerste periode had ik inderdaad kaartjes bij me maar die werden als zo groezelig dat ik ze niet weg durfte te geven toen er eens een aanleiding was. De kaartjes bleven vervolgens thuis liggen en langzaam verdwenen ze achter in de kast.

Laatst geleden vond ik het doosje terug. Nog steeds kon je de kaartjes ruiken al had het parfum wel zijn kracht verloren na al die tijd.
Maar ze zijn onbruikbaar geworden.

We hebben een ander telefoonnummer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten