De aankondiging die was aangeplakt in onze lokale friet tent repte over een groots motor treffen waarbij vele standhouders hun koopwaar met fikse kortingen zouden slijten.
Daarnaast was er nog muziek en voldoende bikersvoer te verkrijgen en werd er geen entree geheven voor diegene die met hun stalen ros het terrein wist te vinden.
Ik was om.
Met de datum en plaats in het geheugen gegrift keerde ik met de boodschappen naar huis en het weekend daarop met de dochter achterop op weg om het grootse gala te gaan aanschouwen. De reis verliep voorspoedig tot aan het bewuste dorp ; toen werd het zoeken naar het gala terrein. Gelukkig wezen posters ons de weg en inderdaad bleek een beetje verscholen langs de doorgaande weg een zandpad waar een bord stond geprikt welke met grote letters “ bikerstreffen” aangaf.
Nu valt het rijden op een zandweg niet mee , zonder off the road eigenschappen.
Halverwege had ik al spijt maar met de meid achterop laat je je niet kennen.
Aan het einde van het pad bleek de ingang. Bij het zien van de entree kreeg ik het gevoel wat je oploopt als je per ongeluk de Dames in loopt en al met de broek op de hielen in de gaten krijgt dat je hier verkeerd zit maar je plas niet weet af te knijpen.
De motorfietsen die stonden geparkeerd waren zonder uitzondering van het type waarmee hell angels zich doorgaans verplaatsen, inclusief de weinig vriendelijke ogende aankleding met veel leer, chromen spijkers , Fuck You’s en doodskoppen.
Mijn BMW kon niet fouter hier.
Dochterlief had gelukkig niets in de gaten en stapte monter en blij af.
Dat we uit elke ooghoek werden begluurd is mij alleen opgevallen.
Ik hield me groot en liep met haar aan de hand het festival terrein op.
Dat uit zo’n klein groepje “muzikanten” zoveel herrie kon komen . Het was duidelijk waarom de muziek gratis was, vond ik.
Het bikersvoer bleek te bestaan uit een bescheiden barbecue waarbij ondefinieerbare stukken vlees op een open drumvat met een zwartgeblakerde grill lagen te verkolen.
Ik hield het bij een blikje cola maar de meeste aanwezigen zaten aan bier dat in grote maten in vaten stond opgetast.
De standhouders waren misschien nog niet allemaal in stelling want het merendeel van de kraampjes stonden er leeg bij. Dochterlief had haar ogen laten vallen op een kraampje waar je naast allerhande gothic attributen ook je helm kon laten optuigen met een hanenkam.
“Pap”, toe, jij ook een” Om niet direct het zwaar getatoeëerde volk tegen me in het harnas te jagen gebruikte ik de afleidingtechniek die hier uit bestaat dat ik voorstel eerst alle kraampjes door te nemen om dan terug te komen en een echte keuze te maken. Meestal voldoet deze techniek prima om elk gevaar van een reële aankoop te vermijden.
Het volgende kraampje was echter niet beter. Tattoo Jo had hier zijn kamp opgeslagen en was in een sjofele caravan bezig een van zijn bajesklanten te voorzien van een artistiek kunstwerk wat ik zo gauw niet kon thuisbrengen maar geenszins nodig achtte dat te achterhalen.
Mijn dochter vond het allemaal erg interessant. Met de minuut kreeg ik het benauwder .
“Wil je vader geen leuke piercing?” Een jong meisje met ravenzwart haar en gescheurd T shirt je ( opzettelijk) en dito broek prees haar kunsten aan door een grote map open te slaan waar elke stuk denkbaar vlees was doorboord met glimmend staal.
“Ja pap?” Het boek nam geen blad voor de mond en dochter keek haar jonge ogen uit.
“Eek, moet je dat zien”
Nu heb ik niets tegen piercings. Maar met een cola achter de kiezen en een dochter van 12 aan de hand op een Hell Angels terrein me door een lieftallig doch slonzig meisje laten piercen vond ik geen aantrekkelijk idee. “Tis zo gebeurd hoor en het is vandaag voor de helft van de normale prijs”. Ik paste weer mijn smoes toe en manoeuvreerde ons handig langs de herriemakers het terrein af. Ik vlucht naar de motor toe, wuif nog even en hobbel weg.
Het zandpad reed als een asvaltweg.
“Voor de helft van de normale prijs”
Gemiste kans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten