Huisje

“Jullie hebben toch een huisje in frankrijk , niet ?” Een vraag die we regelmatig horen.
Waarom een huis in frankrijk door nederlanders steevast als huisje wordt aangeduid blijft ons een raadsel. “ Huis”, verbetert mijn vrouw. De afmetingen overschrijden ruim de maten van ons nederlands verblijf .

“Ik zou nooit een huisje in het buitenland willen “ Het klinkt vastberaden.

Ik heb nimmer behoefte om zo’n vooringenomen besluit te bestrijden maar ik krijg tijdens mijn vriendelijk zwijgen de be-argumentatie al nagezonden.
“Als je een huisje hebt moet je er altijd naar toe”.
Dat lijkt me ook de logica van het hebben van een huis, denk ik dan maar ik hou nog steeds mijn mond. Meestal volgt er nog meer.
“ En wij willen juist graag rondtrekken , dingen zien“ Ik zie de stroom gelukkige caravan bezitters elk jaar op de weg. Gezellig, samen op pad natuurlijk.

Zo worden wij regelmatig bestookt met argumenten waarom anderen nooit geen huisje in het buitenland zouden overwegen. We tonen telkens ons begrip. Als we hun waren zouden we dat ook nooit doen. En de taal he, da’s ook zo’n gedoe telkens weer.

“En verhuren jullie je huisje dan ook?” Het klinkt alsof het hier een illigale activiteit betreft waar wij als spin het het web de geldelijke vruchten van weten te plukken. “Misschien ooit eens”, zeiden we voorzichtig . Voor je het weet ben je huisjesmelker.

We laten graag de mogelijkheid open om ons plekje met anderen te delen maar we zien eerlijk gezegd ook op tegen de heisa die zoiets met zich meebrengt.
“Aan bekenden van ons ” voegen we dan vaak toe, zodat we op voorhand kunnen informeren wat ze aan zullen treffen aan rust ,zaligheid en zelfwerkzaamheid want 3500 vierkante meter gras groeit ook door als we er niet zijn om het te maaien.

We zijn namelijk erg bang dat ons ideale plekje niet aansluit op de behoefte van de doorsnee vakantievierder . Wij kennen geen disco’s in de buurt en zien ook geen landgenoten. Rust en ruimte met af en toe wat knallen van oorlogstuig want we blijven nu eenmaal buren van een legerkamp.
We zitten 3o kilometer af van een “ grote” plaats. Maar groot is relatief hier want " onze " gemeente telt 10 inwoners.

Het geeft ook niet als wij daar van houden en anderen niet. Een maand uit de sleur en heksenjacht zoals dat in nederland ervaren wordt; om even tot rust te komen te midden van mooie natuur en zuivere lucht, stille wegen en inktzwarte nachten.
Kleren uit. Lekker bloot genieten. Dakgoten legen, houtjes hakken, kachel stoken en tuin bewerken, muren stellen daken leggen bomen poten en leitjes leggen.
De wilde zwijnen en reeen zien oversteken, de bosuil horen roepen en de boommarter brutaal het hek zien overklimmen. Zwemmen in het meer.Biertje drinken met de burgemeester , stenen stapelen in het veld.Genieten van een goed glas wijn en uit eten bij de herberg. Handen schudden bij de bakker , een kus op de markt van de buurvrouw en ’s avond’s aan het aperitif met onze franse vrinden..

Inderdaad, je moet er van houden, een huis in frankrijk