De agenda voor het weekend was leeg. Nu kan dat zo veranderen bij ons maar we hielden ons koest en zowaar bleef het weekend vrij van verplichtingen. Even uitblazen want de afgelopen week was het hard blokken voor onze twee studenten en dan leven we intens mee natuurlijk.
Een weekend lekker lummelen dus. Het weer is heerlijk helder maar koud. Er effe op uit en wat speciale boodschappen halen bij de makro. Altijd leuk dus zoonlief wil mee.
Geen best weer voor een versleten auto accu zoals al snel bleek. Een brandend lampje van de binnenverlichting bleek al voldoende om in een nacht de energie voorziening leeg te trekken dus moest de accu aan het infuus. Het andere vervoersmiddel dat nog stamt uit de periode dat we echt niet zonder twee auto's konden bleek wel probleemloos te starten. “Spulletje meneer” zou een vriend van me hebben uitgeroepen, nooit wegdoen. Soms staat ie maandenlang ongebruikt.
We racen naar de grootgrutter. Het immense terrein staat half vol geparkeerde auto’s. Die hebben dus allemaal een makro kaart. Ik heb er ook een.
Een overblijfsel uit de periode dat ik formeel bestuurslid werd van de lokale handboogevereniging. Voorzitter zelfs. Dat kwam geheel onverwachts voor mijn voeten nadat de oprichter en bestierder van het klupje na een potje biljart niet goed werd en zomaar overleed.
Er bleek niet veel te zijn geregeld voor het klupje. Met algemene stemmen van de overgebleven 8 leden werd ik benoemd tot nieuwe voorzitter, zonder dat eigenlijk zelf te willen. En dat ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds, zelfs nu we al 6 jaar of meer zonder actieve leden zitten.
Mijn makro kaartje wordt geaccepteerd. De contributie van de vereniging blijkt dus nog altijd te worden voldaan aan de KVK. Uit respect voor het vaandel dat bij een van de leden een onderkomen heeft gevonden.De klupkas was goed gevuld, weet ik nog. Enfin, pro forma voorzitter blijven heeft zo z'n voordelen .
Ik moet een sorteerbox. Met het opkopen van een boel spullen ( waterlooplein gevoel) heb ik veel koperwerk voor leidingen verkregen die ik graag gesorteerd wil opslaan.
Opmerkelijk hoe je zo’n winkel verlaat met altijd meer spullen dat gedacht.Eenmaal thuis moppert mijn vrouw over de twee saaie overhemden die ik voor een prikkie had zien liggen en meegenomen.
Ik schiet in de nieuwe leren klompen.Zonder sokken aan zitten ze prima. Ze zijn een maat kleiner dan ik gebruikelijk draag maar dat merk ik niet.
Tenslotte hang ik een setje aangeschafte portofoons aan een oplader. Met de lithium batterijen; kwa formaat,gewicht en aanschaf prijs een koopje.
De resultaten van heel veel innovatie op het gebied van micro chips. Ik lees de instructies door. Alles wat je nodig hebt zit er op. Op de doos roept een tekst dat de reikwijdte wel 5 kilometer kan bedragen maar in de handleiding komt men niet verder dan drie.
Het blijken stickers te zijn die handig over de oorsponkelijke drie kilometer aanduiding op de doos zijn heengeplakt. Je gaat erg twijfelen bij de bedoelingen van zo'n actie. Toegegeven, als ik drie kilomter gelezen had waren ze niet door mij aangeschaft.Bellen en mijn beklag doen?
Als mijn vrouw naar de tuin fiets geef ik haar een ding mee. Even zie ik een episode van Koot en Bie voor me waar de creatie Cor van der Laak met zijn zendhobby de arme Cocky een life verslag doet van zijn boodschappen uitstapje. Breaky break.
Zo stuur ik m’n eigen Cocky met een protofoon de deur uit. “Enne, waar ben je nu? “
Nog niet de straat uit gefietst of ik verlies het kontakt. Dat voorspelt niet veel goeds.
Ik ren de zolder op want dat komt dat de reikwijdte ten goede en inderdaad hoor ik redelijk verstaanbaar mijn vrouw uitroepen dat ze op de tuin is en niet meer tegen me praat omdat ze nu aan het werk gaat. Hemelsbreed zit ze iets meer dan een kilometer van me af, schat ik zo.
Straks in frankrijk moeten we de afstand naar het strandje weten te overbruggen. Dat is toch wel drie kilometer schat ik in.
Het apparaat kraakt en dan hoor ik het geluid van een krijsende baby.
Ach ja. Vroeger had je babyfoons voor op de FM radio, tegenwoordig gaat dat ook per portofoons natuurlijk.
Niet veel later hoor ik de voordeur.
“Ben er weer” komt uit de portofoon.
M'n Cocky is weer thuis.
"Begrepen en uit"
Van die dingen, ja
van die dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten