garantie

Hier heb ik nog een bonnetje van zes jaar terug. Nauwelijks nog te lezen.
En deze folder is van een apparaat dat ik jaren geleden al in de bruingoed container heb laten verdwijnen.

Ik ruim op.

Voor me liggen een aantal goed gevulde ordners ,vol met garantiebewijzen , folders en beschrijvingen van produkten die wij als familie in de afgelopen tientallen jaren hebben verzameld. Ik bewaar altijd alles. Onlangs nog heb ik eindelijk wat oude dozen laten verdwijnen van spul dat al jaren probleemloos werkt maar waarvan ik dacht de dozen te moeten bewaren voor het geval zo’n ding in de garantietijd blijkt te falen. Je weet maar nooit.

De hele recente aanschaffen zitten nog niet in een ordner. Die papieren verdwijnen eerst in een archiefdoos alvorens ze (soms naar jaren) in ordners verdwijnen. Of niet.
Eerst even op het bonnetje turen of de garantieperiode nog niet verstreken is.
Handleidingen bewaar ik altijd. Altijd handig om dingen na te bestellen denk ik dan.
In de praktijk gebeurt dat dus nooit.

Ik kom een oude beschrijving tegen van mijn Dremel boormachientje. 32 jaar geleden aangeschaft, maak ik uit de papieren op. Er zit geen aankoop bonnetje meer bij maar ik weet nog precies wanneer het ding is aangeschaft. Een heel bedrag moet het geweest zijn.
Maar wat was ik in mijn sas. Onmisbaar ding voor mijn electronica en modelbouw hobby die ik toen met ziel en zaligheid beoefende.

Een week geleden liet na meer dan dertig jaar trouwe dienst mijn Dremel handboormachientje mij plotsklaps in de steek. Het ding zat muurvast. Eigen schuld want de bronzen lagers waren in geen tijden meer gesmeerd en dan gaan dingen fout, zo bleek. Meer als een kwaad gezoem en verdachte geur kwam er van de Dremel niet af.

Ik baalde verschrikkelijk. Misschien is mijn Dremeltje wel het meest gebruikte elektrische gereedschap uit mijn zeer omvangrijke verzameling. Voor alles komt het ding van pas. Minuscule gaatjes boren, dingen slijpen, onmogelijke hoekjes schuren en zelfs mijn zielige teennagels worden er mee behandeld. En dan ineens doet ie het niet meer.
Duizenden dingen mee gedaan, altijd stond ie paraat. Mijn middelvinger draagt nog het bewijs dat ie zaagde als de beste.. Een prachtige snee van koot naar koot die een bezoek aan de EHBO post en negen hechtingen vergde. Ach ja.


Ik haal heel voorzichtig het ding open. Zes maagdelijke schroefjes laten zich gewillig losdraaien en ik lift voorzichtig een helft van de behuizing omhoog. Er schieten geen veertjes of andere dingen weg en voor me liggen de ingewanden van mijn hulp voor het eerst bloot ten aanschouw. Eerst poets ik dertig jaar stof weg. Het viel me nog reuze mee.
Dan probeer ik de motor te draaien. Niks. Met wat naaimachine olie aangebracht op de bronzen bussen komt er langzaam weer wat beweging in. De motor ruikt aangebrand. Zou ie het nog doen? Ik steek de stekker in het kontakt en druk op de schakelaar. Moeizaam komt de motor in beweging. Een grote vonkenregen doet vermoeden dat het nog niet in orde is met de patiënt.

Fluiten moet ie. 30 duizend toeren heeft ie ooit gehaald. Uit met dat ding want hij begint te stinken. Ik controleer de verborgen koolborstels en tref armzalige restanten kool aan. Die zijn helemaal op, concludeer ik. Na enig zoeken op internet blijkt de van origine amerikaanse firma in duitse handen te zijn gevallen. Bosch is het nu. Ik hou niet van dit merk. Drie dingen van in huis gehad en van twee dingen weinig plezier gehad. Er was zoals wel verwacht geen Dremel van mijn soort te vinden op het web.
Ach ja, wat wil je na zoveel jaar. Bij de geboorte van het machientje had je nog niet eens PC’s..

Ik stuur de klantenservice een mailtje. Arme dremel model zo en zo zoekt nieuwe koolborstels. Maar de klantenservice kon er niets mee.” Sorry, uw model koolborstels waren tien jaar geleden al uit het assortiment gehaald”
Kijkt u eens op het internet , misschien heeft U geluk. Anders moet U een nieuwe kopen.” Geen enkel begrip voor het feit dat hier een relatie van 32 jaar verbroken is.
De mens en haar consumtie maatschappij wordt zo. Kapot? Dan koop je toch een nieuwe?

Ik zocht het web af.
Niets te vinden,

Zelf iets maken dan maar? Ik twijfel. Zonde om hem niet te maken maar wat kost iets nieuws? Zonder Dremel kan ik niet. Geen week.. En andere koolborstels op maat maken was ook weer zo iets.Daarvoor heb je een Dremel nodig . Mijn gat in de emmer verhaal.
Ik zocht en kwam tot de conclusie dat ik geen nieuwe dremel meer wilde nu het een Bosch fabrikaat bleek te zijn. Ander merk dan maar. Binnen twee dagen had ik ‘m in huis
Een proxxon. Fluisterstil doet ie z’n werk .Met een handig knopje kan ik zijn toerental terugbrengen . Vooruitgang heet dat. Ligt lekker in de hand en handig hanteerbaar.

M’n ouwe Dremel heb ik weer in elkaar gezet. Wie weet loop ik nog eens tegen koolborstels aan.
Weggooien doe ik hem niet. Van ouwe vrienden neem je geen afscheid
Terug in zijn doos.Ook die had ik na al die jaren nog. Ivm de garantie.

Je weet maar nooit, moet ik toen gedacht hebben.
Ik klap een nieuwe ordner open en stamp gaatjes in de handleiding en aankoopbon van de proxxon. Gaat ie ook dertig jaar mee? Wie zal het zeggen.

Dan ben ik twee en tachtig.
Of dood.