hulpeloos

Het internet is dood. Ergens ligt een stekker uit of is een kabel stukgetrokken want rondom het bedrijf wordt flink gebouwd en dan gebeuren die dingen .
Mijn dagelijkse routine wordt er ruw door verstoord. Alleen mijn off line agenda werkt nog. Er staat een vergadering gepland met een persoon die ik nog niet eerder heb gesproken. Zijn gezicht even opzoeken in het smoelenboek lukt niet want ook daar is een internet lijntje voor nodig, blijkt snel. Zo wordt het een blind date..

Heel vroeger hadden we een smoelenboek op gewoon papier in ons ladekastje liggen. Maar door de technologie en enorme groei zijn we sinds jaar en dag aangewezen op internet. Dat wordt nog leuk vandaag. Gelukkig is het vrijdag en hou ik de dag op het werk gebruikelijk wat korter als door de weeks. Misschien vandaag nog wel korter als anders dan. Per slot van rekening is het jaar net begonnen en staan er weken vakantie bijgeschreven op mijn toch al niet onaardige saldo dat over was van de vorige jaren.

Ik denk na over een besteding van een niet geplande vrije middag. Dat zou kunnen want de agenda is leeg. Werken aan de sauna? Ik hoef feitelijk nog maar 1 draad aan te leggen om de saunakachel te laten werken op 4 kilowat. Dat zou ruim voldoende moeten zijn om de temperatuur in het hok tot voorbij de negentig graden toe te jagen. En dan meteen uitproberen natuurlijk. Ik begin het bijna jammer te vinden dat de sneeuw in de laatste twee dagen is weggesmolten.

Of zal ik nu eindelijk eens die auto eens een grote schoonmaak beurt geven. De paddenstoelen lijken zowat uit de vloerbedekking omhoog te schieten. Bij ons zijn auto’s echte gebruiksvoorwerpen en veel verschil met de functie van een kruiwagen zien we niet. Ik kan ook het kontaktslot van mijn motor eens onderzoeken en mogelijk zelfs repareren. Sinds een poosje weet ik dat alle voorgaande startproblemen te wijten zijn aan een versleten of sterk vervuild kontakt waardoor ik nu voor het starten een beetje moet “zoeken” naar de beste stand van de sleutel.

Legio mogelijkheden dus om een vrije middag goed te benutten.
Mijn kamergenoot kom wat verwaaid en vochtig de kamer binnen. Hij fiets liever.
“Koffie?” Goed plan. Een niet werkende koffieautomaat is bijkans nog een grote ramp dan geen internet maar het apparaat waar we naar toe lopen doet het prima.

Eenmaal terug aan het buro gezeten klik ik maar weer eens op de browser. Niks.
Negen uur eerste afspraak. Ik pak de papieren erbij. Email werkt wel.
“Ik blijf vandaag niet lang op het werk” spreekt mijn kamergenoot opgewekt.
Hij heeft plannen gemaakt.
“Lekker shoppen met het vrouwtje”

Als ik een uur later terug kom werkt het internet nog immer niet. Feitelijk kan ik bijna niets doen. Geen meetings inschieten, reserveringen maken, updates verzorgen. Opruimen hoef ik niet want het buro is nog maagdelijk zo vroeg in januari.
Effe bellen dan maar. Maar als ik besef dat ik het nummer niet kan opzoeken wordt het eens te meer duidelijk hoe afhankelijk we zijn geworden van wat draadjes.

Er verschijnt een mailtje van de hoogste baas van onze IT afdeling. We hebben geen internet, laat ie weten. Dat wisten we al ja.
We doen er alles aan om het ongemak zo snel mogelijk te verhelpen.
De agenda laat nog twee afspraken zien deze ochtend.
Zonder al te veel hoop druk ik op de refresh knop van de browser. Als bij toverslag komt de homepage op het scherm. We zijn weer online..

He jammer, denk ik heimelijk.
Zo’n onverwachts middagje vrij leek me wel wat.