Mijn BMI is 25.5. .Ik weet dat omdat ik mij sinds een poosje weeg. Mijn lengte gok ik al sinds tientallen jaren dus helemaal zuiver is de berekening niet. Maar toch.
Nog nooit eerder in mijn ruim halve eeuw van bestaan kwam ik zo hoog uit. Het zit tegen de rand van “overgewicht” aan maar ik verkeer nog lang niet in een situatie om me zorgen te moeten maken of strakke dieeten te gaan volgen.Wat ik alleen jammer vind is dat mijn gewichtstoename niet gelijkmatig verdeeld wordt over alle onderdelen waar ik uit besta .
Het surplus van vet concentreert zich voornamelijk rondom de buik waardoor mijn lichaam een bewegende bult begint te vertonen die mij tot voor kort onbekend was.
Ben ik ijdel genoeg om me op te geven bij een fitness klup?
Een groter probleem dan ijdelheid is het nijpende gebrek aan fysiek conditie. Dat is lastig aan het worden want ik wil wel veel maar het komt er nauwelijks van.
Onvermoeid een inspanning van uren achtereen leveren is een verre droom geworden.
Ik ga na een uurtje zweten graag even in een luie stoel om uit te hijgen.
Meer sporten dan maar?
Helaas is de sport die ik nog beoefen niet direct conditie verhogend. Ik zou eigenlijk het hele jaar door moeten gaan badmintonnen of zo maar ik zie er tegen op om een bedompte en stinkende zaal in te moeten. Buiten wil ik zijn, zuurstof ademen, zon op de huid.
In de zomerse maanden staat bij ons buiten het badmintonnet opgesteld. Met de bosmaaier zet ik een mooi rechthoek uit als speelveld en dan slaan we elke avond tot de zon ondergaat de shuttel heen en weer. Wie verslaat papa?
Ik voel met deze training mijzelf met de dag sneller en kwieker worden. Schijn bedriegt wellicht, maar toch. Het duurt altijd een paar partijtjes alvorens ik in het stof moet bijten.
Op blote voeten over het gras voelt alsof je veel sneller bent. En het schijnt nog eens gezonder te zijn ook! In de oertijd liepen de jagers blootsvoets , uren achtereen , op de jacht hun prooi achterna en tot op de dag van vandaag zijn er volksstammen genoeg die zonder schoeisel de bossen doorsnellen. Liep er niet iemand ooit de marathon blootvoets?
Waar de meeste mensen juist aankomen in hun vakantie zal ik vast de nodige pondjes gaan verliezen. Zo is het tot nu toe altijd gegaan, dus ik zie de toekomst magerder tegemoet. Toch blijft er een ding over dat een gevaar vormt voor mijn afslank kuur.
Ons restaurantje bij het meer. Laten ik daar maar niet te vaak naar toe gaan dan, besluit ik in m’n eentje. Maar dit voornemen hou ik niet staande, dat weet ik ook wel.
Het blijft vakantie .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten