Blut

.“Maximum saldo bereikt” prijkt er op het kastje van de betalingen. “Betaal anders”
Hoe dan? Mijn portemonnee is al jaren platzak dankzij de uitvinding van plastik geld.
Waar heb je in deze tijd nog echt geld voor nodig? Je chipt en pint je een slag in de rondte en er zijn al zaken waar niet niet eens met echt geld terrecht kunt. De omgekeerde wereld.

Daar sta je dan met je volle boodschappen wagen. Alleen, de vrouw is een paar dagen weg.

De rij achter me groeit aan. Ik tover een creditkaart uit mij zak. Helaas. Dit is geen amerika of frankrijk want de creditkaart wordt hier niet gezien als nuttig betaalmiddel.
Hadden we nog maar eurosjeks. Maar ook dat is vervlogen tijd, evenzo de girobetaal kaarten denk ik. In frankrijk zijn die nog springlevend; daar betaalt de helft van de ouderen steevast nog met betaalkaarten uit een cheque boekje. Tradities worden hier niet snel naar het museum verbannen en niemand die boos is op de omslachtige manier van betalen. Wij verbazen ons alleen maar.

In nederland zijn we massaal aan het plastik geld. “Betaal anders” is een boodschap die over niet al te lange tijd nergens meer op slaat, vrees ik.Maar nu sta ik mooi te kijk want de bank heeft besloten dat ondanks mijn gevulde spaarrekening , ik niks meer mag uitgeven.
Dan schiet me nog een bankpas te binnen die ik nimmer gebruik omdat de kaart me onsympathiek voorkomt mede omdat deze bank me door mijn werkgever is opgedrongen.
Ik tover hem onder uit een berg plastic kaartjes naar voren en rits hem door de magnetische gleuf.

Pincode?
Ik gok een nummer wat me het meest bekend voorkomt. Onjuist. Ik heb nog twee pogingen over weet ik uit ervaring en probeer een andere combinatie die logisch lijkt.
Pinnummers hang je op aan gebeurtenissen denk ik, hoewel je dat juist niet mag doen roept de bankwereld.
Ademloos kijkt de rij achter me toe hoe ik onder hun goedkeurend oog een nieuwe pin intoetst. Tot zover de privacy.
Het display denkt na. Een zucht van verlichting slaakt de rij als het toestel de code ok vindt.
Nu nog bidden om voldoende saldo. De boel begint te ratelen, U heeft betaald.
Snel stapel ik mijn kruidenierswaren van de band in de kar; narrow escape.

Eenmaal thuis zie ik op mijn mobiel het nummer van mijn vrouw. Oproep gemist.
Ik bel haar terug. “Oh gelukkig”, ik wilde je nog even waarschuwen dat de rekening rood staat” .

Ach ja.