uit de krant

In de krant lees ik “ Joop is gestopt met drinken”.
De rouwadvertentie blijkt de aankondiging te zijn van de crematie van Joop die afgeleid van de inhoud van het bericht graag een borrel tot zich nam. Vierenzestig jaar is ie geworden. Joop laat een levensmaatje achter en een hond die de naam Zooi droeg.
Ik heb Joop niet gekend, maar het lijkt me een kleurrijk man geweest te zijn. We werden allen van harte welkom geheten hem te komen uitwuiven, zo las ik verder. Daaronder een hele rits van namen die Joop allemaal zouden gaan missen.
Ooit hoorde ik een verhaal over een man die elke dag tenminste een begrafenis of crematie bezocht. Niet dat hij de persoon of familie in kwestie kende. Het was meer een dagelijks uitje zoals een ander een hond uit laat. “Ik ga alleen naar oude mensen” zo vertelde hij , want de droefenis bij uitvaarten van jonge mensen trok ie niet. “ Meestal zit er niet veel volk als zo’n oud mensje wordt begraven, en dan heeft het toch een doel he, daar bij te zitten”
Hij nam ook altijd een ruikertje mee. Met lege handen naar een begrafenis komen hoort niet, zo vond ie. “ Meneer, ik was eens op vakantie in brabant, U weet wel, in zo’n huisje voor een week.” “Mijn vrouw vond het prachtig maar ik had geen rust he,”
“Toen heb ik de lokale krant gekocht en ben naar een Brabantse crematie geweest”. “Een heel verschil met het westen hoor” Koffietafels met broodjes en verschillende soorten beleg” Zijn week vakantie was er door opgefleurd. Nu was hij man alleen. Zijn vrouw was hem enkele jaren geleden na een kort ziekbed ontvallen.
“Mooie begrafenis was het, meneer” , “en op z’n brabants , weet U, met veel verschillende dingen te eten en ze schonken er nog een borrel bij ook”