Ik sta onder de douche. Er zijn mensen die elke dag onder de douche staan maar dat doe ik niet. Goede raad van een bevriende dermatoloog. Ons vel af en toe schoon schrobben is logisch maar elke dag aanvallen met water en zeep is niet goed voor je weerstand. Lekker, zo’n straal warm water.
Het zijn van die momenten in de dag dat je kunt bezinnen voor je gaat beginnen. Geen omlijnde plannen , maar ik neem me voor een mooie wandeling te maken want ik kom veel te weinig buiten. Als ik me afdroog valt pas goed op hoe bruin ik nog ben. Zo met wat schaars daglicht in de morgen is het goed te zien. Er is geen referentie, want als blootloper zijn er geen bedekt plekje op je huid dat geen zonlicht krijgt.
Ik scharrel wat textiel bijeen. Vooral niet te veel want het is zo wie zo niet koud en ik moet het allemaal zelf meetorsen. Ik ben niet als eerste beneden. Mij vrouw had ik al naar de bakker horen gaan en zit verdiept in het werelds nieuws als ik de kamer binnen loop. Even de PC aan om te kijken of er mail is. Reclame, daar blijft het bij.
Uit dat ding, anders hang ik er zo weer een paar uur achter. Wat ga ik doen vandaag, zo spookt het door mijn hoofd. De garage is nog redelijk op orde en de dingen die er in staan werken allen naar behoren. Ik kan de zolder nog eens door vlooien of die spullen er echt moeten blijven staan of nu eindelijk eens weg kunnen.
Maar dan zit ik weer binnen.
Ik kijk de grauw grijze hemel aan en schat mijn kansen in. Veel regen zou er niet vallen volgens het nieuws. Een wandeling naar het dorp dan maar. Tas mee voor de eventuele aankopen niet vergeten. Misschien wel een cameraatje mee voor wat aardige kiekjes. Eerst even een ontbijtje, want lopen op een lege maag is een slechte start.
Mijn vrouw zit nog immer diep in de krant. “Ga zo het dorp in, loop je mee?” “ Ik fiets veel liever” krijg ik als antwoord. Daarin verschillen we. Maar als ik bos had geroepen was ze mee gelopen. Ik kijk naar buiten. Het giet, tot mijn verrassing. Lopen kan nog steeds natuurlijk, want regen deert me niet. “ ga de zolder opruimen” spoort m’n vrouw me aan. “ Het is daar zo vol, er kan best wat weg denk ik”
Misschien vanmiddag. Nu ga ik lopen.
“ Moet jij nog iets? “
Geen opmerkingen:
Een reactie posten