Een keer per jaar wordt er van mij een culinair hoogstandje verwacht waar velen van willen genieten. Zoiets legt druk op je schouders. In de aanloop van de voorbereiding worden dagen van te voren al maatregelen genomen om de inspanning tot een goed einde te laten komen. Het probleem zit hem in het gegeven dat het niet over kan, mocht er iets mislukken.
Vandaar dat dagen van tevoren de ingrediënten worden gecontroleerd op aanwezigheid , versheid en kwaliteit. Het laatste belangrijke onderdeel van het recept komt van experts en moet speciaal besteld worden. Altijd link want als de bestelling niet is doorgekomen sta je met lege handen. Een dag voor de bereiding van het recept moet ik het in huis hebben. Maar ook dit jaar klopt het als een bus en ligt het pakje te wachten op gebruik
Oudejaarsdag gaat om 8 uur in de morgen de wekker. Mijn vrouw is al veel eerder opgestaan en heeft enkele voorbereidingen getroffen om de meester kok bij te staan in het uur van de waarheid. De kamer en keuken zijn warm gestookt, op de tafel staan de ingrediënten bijeen en op het aanrecht staan twee nieuw aangeschafte en uitgewassen emmers. Als ik om half negen beneden kom is het direct aan de gang. Zorgvuldig weeg ik af, schil ik rond en rasp ik me een tennis elleboog. Dan komt het plastic zakje met een grijs grauwe materie die eenvoudig afbrokkelt. Delen door twee moet ik. Ik ken het recept van mijn moeder uit het hoofd.
Ik lees de weegschaal af en hou twee gelijke delen over die ik langzaam in warme melk oplos. Dan de rest van de melk in de emmer en een kilo meel erbij. De geraspte fruitjes en zout komen daarna, en om het geheel op de juiste smeuïgheid te brengen nog wat melk. Dan tilt ik de emmer naar de huiskamer alwaar het geheel bedekt met doek mag rijzen.
Twee emmers dit jaar, er is grote vraag en honger naar. Na drie uur is de spanning ten top want de vraag is telkens weer of de inhoud gerezen is. Het is. Inmiddels is de kookplaat voorzien van folie en staat de pan met hete olie al te stomen. Voorzichtig de emmers uit de kamer en daar gaan we.
De eerste bollen drijven in de olie. Paar minuten, ze moeten zelf omdraaien, dan gaat het goed. Heet uit de pan op een schaal met papier, voor het vet. “Proeven Pap?” vraag zoonlief.
“Vooruit, eentje dan” Hij doopt de bol in een laag poedersuiker en neemt een hap, met ogen dicht.
“Ze zijn nog lekkerder als vorig jaar” zucht ie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten