Een collega moest onverhoopt op zoek naar een andere vakantieplek want in barre tijden als deze gaan kennelijk ook campinghouders failliet. Het drama werd breeduit besproken bij de koffiemachine. Resumé, alle campings in de omgeving bleken al volgeboekt. Omdat zijn gekozen voorkeur bestemming niet heel erg uit de buurt van ons franse onderkomen ligt probeer ik uit te zoeken aan welke minimum eisen zijn droomplek moet voldoen.
Belangrijke voorwaarde was dat er nederlands werd gesproken. Dat beperkt doorgaans de keuze van vakantieplekken in een land als frankrijk wel enigszins maar aangezien driekwart van de lopende campings onder leiding staan van kaaskoppen zijn er voldoende alternatieven. Helaas, zo bleek al snel, niet in de streek waar hij zijn zinnen op had gezet.
Toen ik hem later in de gang tegenkwam viel me iets binnen. “Misschien heb ik wel een leuk kampeer alternatief.” Even later zitten we achter mijn beeldscherm en surf ik naar een kampeerplek die door veel mensen als plezierig wordt beschreven en in alle opzichten voldeed aan zijn summum van vakantie plezier. Het was niet ver van de plek waar hij in eerste instantie had gereserveerd, het lag rondom in de bossen, er waren mooie zwembaden en bovenal in alle hoeken en gaten van het terrein stonden nederlanders en er was nederlandse bediening en volop vermaak.
Er was maar een maar aan het verhaal. Het is een blootcamping.
Bij het horen van deze mededeling keek hij me aan met het gezicht van iemand die gelooft dat je een grapje maakt maar er niet helemaal van overtuigd is. “Meen je dat joh?’ in onvervalst Haags. Hij keek nu met andere interesse naar de site .”verrek..”
Als ik de volgende ochtend hem tegen het lijf loopt wenkt ie me een lege kamer in. Hij had avonds met zijn vrouw de website opgezocht . “Ben jij dr wel eens naar toe geweest?’ Ik moest het ontkennen, ik kampeer al 30 jaar niet meer.
“Bloot lopen went zo hoor, want iedereen is daar bloot hè,”. begon ik luchtig. Hij schudde zijn hoofd. “Mij maakt het niet eens zo uit, maar mijn vrouw ..” .
Ik ken z’n vrouw niet persoonlijk maar het familieportret op zijn bureau heb ik wel eens bekeken en ik knikte instemmend mee. Ze is een kop groter als hij en heeft een duidelijke uitstraling van iemand die het dagelijks leven wantrouwt en zicht derhalve vastklampt aan bekende zekerheden ,orde en regelmaat. Geen polonaise type.
“Misschien kun je met haar naar de open dag van de naturistenclub?” begon ik nog voorzichtig maar hij schudde resoluut het hoofd. “We blijven hier dit jaar” Hij wees ergens in de verte naar waar hij vermoedde dat het strand moest zijn. Zandvoort .Een weekje aan ’t strand liggen, gewoon met de kleren aan.
Ik knikte vol begrip.
Ook mooi natuurlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten