“Stipt tien uur!” riep een lange grijze man uit toen de deur voor mij open zwaaide. Ik knikte en zei wat vriendelijks terug maar hij verstond het niet en voelde aan een oor waar een onhandig groot hoortoestel aan hing. Tien minuten geleden had ik al tevergeefs staan aan te bellen en snap nu waarom. “Heeft u een karretje?” vroeg ik. Hij wees op twee exemplaren” Welke wilt u?
Ik had geen voorkeur. Uit de achterbak haalde ik onze ouwe philips TV die daags ervoor de geest had gegeven op een manier waar je zelf voor zou tekenen. De geur van verbrande componenten maakte een speurtocht naar de oorzaak van het falen vrij snel duidelijk . Die ochtend had ik hem telefonisch al gesproken. “ T’is toch wel een oud toestel he? “ zo had hij gevraagd. Want alleen oude dingen maakt hij nog. Alles wat plat is en zonder beeldbuis laat hij aan zich voorbij gaan. Ik kwam 'm wel brengen; is tien uur goed?
“Ik heb er net zo eentje nog boven staan” riep hij verrukt uit. “Pracht toestellen!” Ik knikte maar weer. “Beeldbuizen blijven mooier dan die platte dingen” Ik ken de retoriek over oude dingen die beter zijn van grammofoon platen versus CD’s . Een kleine verknochte groep mensen die nooit helemaal afscheid hebben kunnen nemen van het vinyl en zie, een comeback van de grammofoon en de plaat is een feit. Of dat zo zal gaan met de beeldbuis Tv betwijfel ik. Het loodzware apparaat vreet naast ruimte ook nog heel veel stroom en het zou een meubelstuk schelen als ik eindelijk aan de digitale beeldbuis zou gaan.
“ Krijg ik van U te horen hoeveel een reparatie gaat kosten? “ De man knikte. Het was een beetje hobby leek het me toe, want zijn huiskamer stond vol met TV’s. Een vrouw kon ik niet ontwaren. Hij glimlachte. “Natuurlijk, het moet een koopje blijven he, zo’n reparatie, anders kopen ze allemaal een platte.” Het klonk logisch. Wie laat er nog audio of TV repareren van 12 jaar oud. Ik schreef onder 30 Juni mijn naam en telefoon nummer. “Het is een o6 nummer” klonk ik daar verontschuldigend?
Hij hoorde het niet. “We zullen zo eens in z’n binnenste kijken, het blijft telkens een verrassing hoor” Ik weet het.
Het miezerde op de terugweg nog. In gedachte zie ik hem met een kopje koffie (handgezet) op de tafel tegen mijn kapotte TV praten terwijl hij met gevoel de schroeven een voor een los draait. “Wat is er dan met jouw aan de hand he?”
Wel een mooie gedachte. En dan kost het maar wat. Beeldbuizen zijn mooier dan die platte schermen.
Thuis zet ik lekker weer eens een plaat op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten