Het jaar is half om. De langste dag is weldra weer daar. Na een mooi voorjaar is de zomer op vakantie en moeten we het doen met herfstachtige toestanden, zoals het nieuws verkondigd.
Ik hoef de deur niet uit. Een weekend vrij van sporten , op de koop toe dus de tijd is aan mijzelf. De papieren van afgelopen maand maar eens archiveren . Op zolder klettert de regen tegen het dakraam en hoor ik het gerommel van een onweersbui. Het heeft ook wat gezelligs zo. De zwarte wolken zijn zo dicht dat ik overweeg het licht aan te doen, maar ik verkies de intimiteit van het duister en kijk naar de hemel.
Flits.
Wetenschappers hebben berekend dat in een enkele ontlading voldoende energie zit om een miljoenen stad een jaar van energie te voorzien.Kon je de energie nu maar opslaan.
Wat is er toch gebeurd met het bolbliksem project waarin investeerders werden overreden om geld in te stoppen .. Het werd niks. Zie, het klaart op. Aan de einder gloort een streep lichtblauw en ook de zon piept door de scheuren van het wolkendek. Zo achter glas is het lekker in je blootje. Ik berg de tijding die kwam in twee blauwe brieven op onder het tabje 2010. Betalen maar weer. De hemel wordt blauw. Eigenlijk zou ik moeten schilderen want de dakkapel is hoognodig aan een nieuwe laag toe maar het weer is onberekenbaar.
Een vervelende vlieg land telkens op een ander plekje vel. Ik inspecteer nog maar eens een vermeende tekenbeet die ik met een permanente marker heb aangestipt. Net voor vorig weekend verscheen om de beet een paarse ring. Maar de ring trekt al weer langzaam weg. Loos alarm dus.
De oude computer op mijn zoldertafel staat er een beetje doelloos bij,zo zonder monitor. Uitgeleend,met de belofte hem snel weer terug te krijgen. Hoeveel weken geleden al weer? Of zijn het inmiddels al maanden? Toch eens navragen wanneer ik het ding kan terugverwachten.
Een flinke rukwind laat het dak kraken. Hier valt niets meer te doen dus daal ik de trappen af en loop de tuin in. Koude wind. In de hoek van het terras zit ik in de luwte en in de zon. Maar wanneer ik de stoel bestijg krakt ie aan een kant door. Een losgedraaid boutje. De oude bout past niet meer maar met een langer boutje is het probleem opgelost. Vijf minuten later heb ik alle stoelen gecontroleerd .Toch nog een klusje gedaan vandaag.
Dat is lekker, in de zon met een goed glas bier . Ik sluit de ogen en neem een zip. Gekke weken waren het. Nu keert de rust terug. Zes weekjes nog en dan is het vakantie. Ik hoor de voordeurbel maar niemand die de trap af komt denderen. Geen verwacht bezoek dus. Weer gaat de bel.Ik loop de garage in en roep wat ik kan betekenen.
Een pakje. Momentje dan maar. Mijn schotse rok hangt in Frankrijk en al wat hier nog zwerft aan kleding die ik kan aanschieten is een lange regenjas. Ik trek de garage deur op en zie het bekende gezicht van onze pakketbezorger. Aardige man, dit keer met zoon op pad, zo schat ik in. Gefeliciteerd ook nog , wijst hij op de vlag. Tja, zelfs de allerkleinsten worden eens groot .
Ik trek de deur weer toe en ontdoe met van de jas. Tis nog geen twee minuten later als de lucht betrekt. Ik schat me kansen in maar zie alleen nog maar grijs en besluit de fles binnen leeg te drinken. De telefoon gaat . “Pap. Ik eet bij Lex, oke? “ Ik vind het best. “Wel thuiskomen voor het afwassen”
Ik sta een beetje doelloos met de fles bier in de hand in de kamer. Wat ga ik doen?
Daar is de zon weer maar er valt ook regen.
Half vijf toch alweer.
Tis niks, zo'n vrij weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten