Ik druk op een van de talloze knoppen van mijn zapper.
Dan zie ik weer zo’n holywoord producties met een hoop B acteurs een povere science fiction vertelling visualiseren. Even blijf ik hangen in mijn zaprondje om te zien welke ergernis ik nu weer op doe.
Holywoord houdt niet van simpele allerdaagse wetten van de natuur die ook over tien miljoen jaar nog gelden maar steevast voor de sensatie in hun producties even niet meeteld.
In vacuum hoor je geen geluid. Toch knalt en brult alles vrolijk rond in het luchtledige en komt dat via de luispreker van het toestel tot mij.De leveranciers van vuurwerk in china hebben zich weer heerlijk kunnen uitleven want de vonken spatten er weer van af.
Een ander blijvend fenomeen dat telkens weer mijn lachspieren weet te bewegen zijn de talloze knipperende lampjes waar je geen idee van heb wat ze moeten aangeven.Dan die eindeloos lange rijen van schakelaars en hendels voorzien van geen enkele tekst die door de acteur altijd moeiteloos in de juiste volgorde aan worden gezet.
Tot slot de beeldschermen waar een onbegrijpelijke brei data over heen scrolt in een snelheid wat begrijpend lezen een heel andere dimensie laat worden.
Maar de acteurs spotten met onze tekortkomingen . Ze duiken in klaar staande ruimteschepen en zelfs geheel onbekend met het tuig weten ze uit de wir war van ongeletterde knipperlampjes en schakelaars feilloos de juiste om te zetten en hup. Ze zoeven zonder enige hapering de wijde luchtledigheid in. Nooit zie een keer zo’n superman hopeloos kijken en al helemaal ondenkbaar dat zo’n persoon ter onverrichte zaken uit de raket stapt omdat hij het ding niet aan de praat krijgt.
Het is vreemd dat in de toekomst de schakelaar nog altijd bestaat, terwijl er al lang mogelijkheden op de mark zijn gebracht waarbij door de menselijke stem de bediening plaats vindt en drukken op toetsen overbodig is geworden.
Dat ik nu typ op een toetsenbord is eigenlijk dus idioot. Een simpele microfoon en een spraak herkenning programma kunnen mijn gedachtenspinsels al practisch foutloos vertalen in klare computer tekst.Vreemd ook dat in hun eigen verzinsels vaak al een super alwetende computer centraal staat die state of the art is, emoties toont en zoals te voorspellen uiteindelijk uit is op de uitroeing van met name amerikanen. Je kunt het zo’n ding ook niet kwalijk nemen maar aan het eind van het liedje trekt de supercomputer toch aan het kortste eind omdat het brein van de mens in de film altijd nog slimmer is dan de chip.
Dat geldt niet voor mij. Ik verlies zelfs op level 1 al met schaken van mijn computer. Wist U dat de huidige PC die bij U thuis staat 100 keer meer rekencapaciteit heeft als de boordcomputer van Apollo 11 die naar de maan moest?
Maar goed, over honderd jaar na nu zullen er volgens Hollywood nog steeds mensen loze knopjes moeten verzetten en blijven er nietszeggende lampjes flikkeren.
Dat hoort nu eenmaal bij science fiction.
Effe verder zappen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten