Een afscheid zonder tranen

Met de laatste UIT! die ik vanwege een (aflopend ) lidmaatschap van de NFN op mijn deurmat aantrof kreeg ik weer de bevestiging hoe niet-ecologisch en on-groen die NFN als beweging is geworden. Zo zou het toch niet altijd geweest zijn ,vraag ik me peinzend af. Ooit is de klup als een idealogisch gebeuren opgezet en was het doorspekt met aandacht voor alles wat groeit en bloeit
Me dunkt dat hun blad nog op grijs kringloop papier moet zijn gedrukt.

Ooit ja.

Ik heb het niet mogen meebeleven. Het eerste jaar van mijn lidmaatschap was ook meteen het jaar van de grote ommekeer, zo bleek. De grauwe en alternatieve geiten wollen sokken klup die de NVN tot dan toe leek te zijn had definitief gebroken met haar naakte zonderlinge imago en plotsklaps waren daar de reklames van wellness centra, aanbiedingen van luxe cruises in verre oorden en nietszeggende reportages over de “ bekende nederlander” waarvan doorsnee nederland wel weet hoe millieu onvriendelijk die voor de gemeenschap meestal plegen te zijn.

In het tweede nummer van de organisatie stond dan ook de ingezonden brieven rubriek vol met verontwaardiging. Dit was niet de kant die de NFN uit moest gaan, vond de pure naturist.
Maar commercie wint het altijd van idealen. En zo verstomde de protesten en namen de niet ecologische overblijvers het niet zo nauw meer met de inhoud en de richting die hun NFN had ingezet.
Wellness mag moeten. Zweefteven op leeftijd kwamen veelvuldig aan het woord en het blad laveerde met de diepgang van een rijnaak. Maar de kritische lezer was al lang vertrokken, zo leek het. Toch kwam er kritiek; men vond dat het blad bloter moest. Het was tenslotte het officiele orgaan van de naturisten federatie en dan mag bloot frontaal gezien worden.

Wel discreet als post verzenden natuurlijk.

En het blad werd even wat bloter. De ene vijftig plusser na de andere verscheen ten toneel. De vergijzing van onze bevolking kwam daardoor nog eens goed onder de aandacht zo. Maar ook dat was weer niet goed. Er moest meer jong bloot in het blad. Steeds meer ging ik twijfelen aan de moraal van het publiek dat dit blad moest bekoren. Waarom wil ik zo’n blad nog ontvangen? Hoe was het daarvoor?
Meer mijn richting, betrokkener met de natuur of gewoon hetzelfde grijs geleuter in een wat outbolliger jasje gestoken. Dat moet ik zien te achterhalen want de eco naturist moet er toch geweest zijn.
Als ze nog lid zijn natuurlijk.

Tot ik een gecopieerd artikel op de NFN website vond dat mij wel heel erg aansprak. Kamperen in je blootje heette het en aan het woord kwam een vrouw die het erg belangrijk vond om zo ecologisch en millieu bewust te leven als pratisch kon en het daarnaast ook nog eens heerlijk vond om zonder kleren de elementen te ervaren.
Met een eigen boerderij in zuid west franlkrijk waar ze af en toe wat gasten ontvangt, niet te veel want de rust is belangrijk. Rookvrij, gifvrij en een grote aanhangster van ECOVERT produkten. Natuur is iets om voorzichtig mee om te gaan en respect voor te tonen; zo is het.

Ze zijn er dus wel, de eco naturisten.

Die ga ik zeker eens opzoeken.
We mailen al.