zwaaien

U kent ze wel. De motorrijders die met armen en soms zelfs met benen collega motor rijders op de weg begroeten. Een heel oud gebruik dat nog steeds door een grote groep rijders wordt gehanteerd.
In de kinderjaren van gemotoriseerd verkeer deden automobilisten dat ook nog.
Dat groeten was eigenlijk niet als zodanig bedoeld. Het opsteken van een hand was een teken dat de weg die zij hadden afgelegd goed begaanbaar bleek en de tegemoet komende rijder geen grote problemen hoefte te verwachten.

De wegen waren niet als nu, begrijpt U.

Heel soms waarschuwen we elkaar nog wel eens op de weg. Als er gevaar dreigt of er een controle post van de politie is ingericht. Even knipperen met het licht. Oppassen.
De motor rijders zijn blijven zwaaien. Voor wie dat nog romantisch vindt natuurlijk want een zwaaiende hell angel zult U niet snel tegen komen . Ook de motoragenten zwaaien niet. Zwaaien is natuurlijk gevaarlijk want het handje hoort altijd aan het stuur. Maar ik kan me ook voorstellen dat de hele dag op zo’n ding rijden het zwaaien wel afleert.

September. Nog een maandje of anderhalf en de blinkende bikes gaan weer in het vet.
Terug de auto in tot diep in het voorjaar. Op die paar motor rijders na die de herfst en winter blijven rijden. Omdat motorrijden het hele jaar door leuk is. Die zwaaien ook naar elkaar. Respect man.

“Heb je het niet vreselijk koud?” vragen ze me geregeld ,als ze met hun nauwelijks ontdooide auto’s op het werk zijn aangekomen .M’n trouwe metgezel. Al negen winters rij ik nu op hem.” Kwestie van goeie kleding”

Langs de snelweg staat een motorrijder aan de kant. Hij zwaait me toe . Geen groet maar een vraag om hulp. Ik stop iets verder dan waar hij staat op de vluchtstrook. Hij rent op me toe. “Thank You! “ “I am lost” Een ouwe kaart komt voor de dag die hij op mijn tank ontvouwd. Hij moet naar antwerpen. Stukje doorrijden, dan krijg je de borden met antwerpen. Dit is een nieuw stuk weg, die staat niet op je kaart.
Hij had de motor gehuurd, op het vliegveld. Dat kan dus kennelijk ook. “No cars for me” roept hij lachend. “ At home I always drive my BSA”

We rijden samen nog een stukje op tot mijn afslag in zicht komt. Ik wijs rechtdoor en steek me duim op. Hij wuift me gedag.

Goeie reis