Achter, bij de zoom van ons terrein staat een oude boom. Meer dan een manshoge uitgeholde stam is het eigenlijk niet, z’n kruin heeft ie vele jaren geleden in een storm moeten afstaan en dat is hem slecht bekomen.
Nu is het een dode boom.
Je kunt letterlijk in hem plaatsnemen. Zijn licht gebogen holle vorm lijkt je daartoe uit te nodigen en zijn voeteneind is bedekt met een zachte vulling van mos en bladeren.
Tussen al het overige groen en bruine groeisel staat zijn schil nog immer fier rechtop.
Hij biedt huis aan veel kruipend gedierte en af en toe laat een groene specht een roffel horen op zijn bijna verteerde hout. Mooie zwammen kruipen tegen zijn voet omhoog zodat het lijkt dat alsof hij pantoffels draagt. Hoe oud zal de boom geweest zijn? Er staan hier zulke oude bomen.
Op een vroege morgen, met zachte strijk licht van de opkomende zon dat net door het bos weet door te dringen hou ik even stil bij de oude boom. Het ruikt lekker.
Ik leun tegen de vermoeide stam en smelt samen met zijn vorm.
Een heerlijk begin van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten