Herinnerd worden

Onderweg staat er altijd muziek aan. Vroeger deed ik dat vooral om de vreemde rammeltjes van mijn ouwe auto te maskeren. Ik heb een cd wisselaar die alleen echte cd’s vreet en kan er 6 in kwijt. Das niet veel voor 10 uur rijden maar goed.
Als de laatste CD is afgelopen besef ik me dat alle artiesten die zijn langsgekomen dood zijn. Toon Hermans, Ramses Shaffy, Bram Vermeulen, Bob Marley (zonder z’n Whalers)
J.Sebastiaan Bach ( die al wat langer). Maar hun werk leeft voort.

Het is wat luguber maar ik kan het niet laten om te verzinnen welke mij bekende creatieve nederlanders het einde van dit jaar niet zullen halen. Rijk de Gooyer is al een poos uit de running, ik heb een TV serie van hem op DVD bij me en onderin het dashboard kastje ligt een hilarisch radio interview van hem die door de VPRO is uitgezonden; marathon interview, aangekondigd door Cor Galis, die al lang geleden dood is gegaan
Zo mis ik ook nog altijd die gekke Theo Koomen bij het wielrennen. De Tour was anders dan anders, dit jaar.

Vonhoff is dood. En Van Mierlo ook . Zijn partij is inmiddels monddood. Dries van Agt is trouwens bijna tachtig! Tony Eijk? Die ziet er zo papperig uit , de laatste keer dat ik hem zag. Een gezellig mens.
Zo vliegen er kilometers om met gedachtes. Je moet wat hebben gepresteerd om te worden genoemd in het nieuws. Ik zal het nieuws niet halen hoor. De krant niet eens, als het aan mij ligt. Bouwvakkers die de grote kerk van Den Bosch hadden gerestaureerd hadden daar een fles in gemetseld met een boodschap aan het nageslacht.
Zoiets zou ik bij mijn franse bouwwerk ook kunnen overwegen.

Die bouwvakkers hadden zelf namelijk ook een fles met boodschap gevonden .
Van ambachtslieden die in de oorlog aan de kerk hadden gewerkt.
“Aan de Vinder van dit bericht: Wij hoopen dat U het beter zult hebben dan wij nu”

Over honderd jaar is de hele populatie die nu op aarde vertoeft op een sterveling na uitgestorven en wordt deze planeet bewoond door allemaal nieuwe mensen.
Ton van Duinhoven op de TV. Ik herken zijn markante stem. Er wordt van alles over hem verteld . “ Is ie dood?” roep ik naar mijn vrouw die in de buurt staat van de TV.
Ja.
Die had ik nooit verzonnen. Wim de Bie en Kees van Kooten hebben nog wel even. Van Kees hoor of zie je nauwelijks wat, terwijl Wim zijn dagen slijt als Nationaal Mental Coach van Nederland. Niet te lang blijven doen, Wim.
Vandaag lees ik dat Anton Geesink is gaan hemelen. Het IOC rouwt. Ik hoor nog de geweldige imitatie door Erik van Muiswinkel; “Ik volg de Statuten en Regelementen”
Rust zacht hoor Anton. Is altijd in Utrecht blijven wonen. Kreeg ooit een pak op zijn donder door Rijk toen hij een brood stal uit hun bakkerswinkel. Dat weet ik. Dat ligt allemaal vast op band namelijk. Zo wordt je herinnerd.


Niet vergeten een briefje in een flesje te stoppen, voor in de muur. Dat het dan ooit gevonden wordt .
Dan weten ze wie hem heeft gemaakt. En waarom.

Maar wat schrijf ik hun?