Ik loop in de staatsbossen nabij het schone plaatsje Staphorst. T’is over de vijfendertig graden en windstil.
Mijn eerste keer bewust bloot in de natuur.
Niet direct een relaxed moment, herinner ik me nog . Met bonzend hart de kleren uit, schichtig om je heen kijkend waarbij ik werd uitgelachen door minstens twee vlaamse gaaien en een kraai, zo gok ik.
Een mix van spanning en vreemde erotische gevoelens; ik was teenager en logeerde bij opa en oma alwaar ik elke avond met overgave de leesmap in dook op zoek naar blote dames in de panorama en de nieuw revu.
Thuis hadden we geen leesmap , enkel een saaie krant.
Het was de periode van streakers. Malle mensen die zomaar temidden van gekleed publiek hun kleren uittrokken en joelend en juichend een rondje in hun nixie door de straten heen rende tot de gealarmeerde politie ten toneel verscheen die soms wel , soms niet greep kreeg op de bloterikken. Zat er ook een boodschap achter? Ik weet het niet meer, het zal best wel.
Nu streakte ik zelf door de bossen. Niet bepaald heldhaftig want er was geen mens in de wijde omtrek in zicht die enigzins lucht van mijn naakte wandeling kon krijgen. Mijn publiek bestond uit heimelijk verscholen reeen en af en toe wat opgeschrikte konijnen. Ook de afstand die ik zo bloot aflegde was bepaald niet indrukwekkend. Wel kreeg ik door de spanning van dit heimelijk bloot zijn een geweldige erectie waardoor het rondlopen een wat groteske vertoning kreeg . Bij elk vreemd geluid kromp ik ineen en zocht dekking achter struikgewas of een dikke stam want in deze staat te worden bespied door opgeschoten staphorste jeugd was niet zonder gevaar, zo leek me.
Nog even heb ik op een zacht stuk mos gelegen waar ook de rode bosmieren hun domicilie bleken te hebben. Dat was een ontmoeting waar ik snel lering uit trok en die ook meteen mij van die erectie af hielp.
Eenmaal de kleren weer aan liep ik het stoffig bospad af, terug naar huis.
En niemand die ik tegen kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten