Oud maar nieuw

We gaan nieuw fruit introduceren. Oud fruit eigenlijk, aan nieuwe bomen.
En die bomen komen te staan in onze nieuwe boomgaard. Deels bewoond door bomen uit de streek maar binnenkort dan aangevuld met oude hollandse rassen uit de klei.

Elke tuinder weet het. (Ver) planten van bomen doe je als de sapstromen stilstaan.
Anders gaat het fout met de boom. Je sluit je waterslang ook niet aan op een lopende kraan, zeg maar. De winter en het late najaar laten de sapstroom stoppen en zo weet je dan ook wanneer je aan de gang moet.

Nog even hopen dat de vorst niet in de grond zit natuurlijk want dat schept wat makkelijker een gat. Paaltje ernaast tegen het omvallen en ook niet onbelangrijk, een stuk gaas om de stam om te voorkomen dat het wild jouw boum niet als smakelijk voorafje beschouwd.

Er kleeft dus nogal wat logistiek en ander werk aan een boom planten. Het vervoer is ook niet onbelangrijk, zeker als de boom al wat in lengte is toegenomen. Dan blijkt al snel dat het ding niet zomaar meer in een auto past dus komt er al snel behoefte aan een aanhangwagen.

Die moet je maar net hebben staan. Wij hebben er wel eentje, en die staat in frankrijk.
De bomen staan in nederland. Nederlandse bomen in de franse berg grond. We houden wel van een gokje want bij navraag roept elke fransoos die in zijn tuin graaft dat het een kleine kans van slagen heeft en al helemaal als het gaat om fruitbomen.

Mooie halfstam bomen van oud rassen die we hebben opgegraven tijdens een bezoek aan een uitermate leuke stichting “ ’t Olde Ras” in Doesburg. Ze zijn daar gek op oude rassen, zo bleek. En midden in de vette klei en een koude regenbui visten we afgelopen November een aantal flinke bomen uit de grond en wisten we met wat proppen die in de oude volvo naar huis te brengen. Sindsdien wachten ze op transport naar frankrijk. Want daar moeten ze wortelschieten en ons in de komende jaren verblijden met heerlijke appels en peren.

Mits ze de grond waarin ze komen te staan appricieren natuurlijk.
Een doodzonde als ze het niet halen..
Nu nog bepalen wanneer we gaan, want de tijd dringt.
Eind Maart is misschien al te laat. Eerder kunnen we eigenlijk niet weg, zie ik in de agenda voor me.
En dan?

Dan moeten ze in de tuin gezet worden. Tot Novemer.
Want ze moeten naar frankrijk.

Vanwege het experiment.
Of toch maar hier houden?