Nu de dagen lengen en het af en toe zo lekker weer wordt dat je de jas bijna kunt laten hangen krijgen mensen weer goeie zin. We houden niet zo van sneeuw, hoor je snel.
Toch stromen straks de wegen naar besneeuwde gebieden weer vol met sportievelingen die hun botten willen wagen aan gladde pistes die met kunst en vliegwerk worden klaargestoomd ter vermaak en lering.
Het is maar goed dat er dan nog wat sneeuw op ligt want een kale rots is geen gezicht.
De wetenschap heeft nog geen vat gekregen op de klimaatsverandering en durft niet met stelligheid te beweren dat de sneeuwgrens langzaam opschuift naar het noorden. Of de hoogte in. De bergen waar wij op uitkijken zijn nu nog wit, maar over tien jaar ook?
Een droog en warm voorjaar is voorspelt. Dat valt ook te bezien maar mocht het zo zijn dan moeten we er maar van genieten. Ook prima voor de aannemer die nog altijd niet het dak van nieuwe leitjes heeft voorzien omdat telkens het weer zo tegenzat, althans , dat denken wij.
Zeker weten waarom ie niet komt weten we niet. Dat weet je bij franse aannemers nooit eigenlijk. Op vakantie naar besneeuwde bergtoppen gaan lijkt me onwaarschijnlijk want een been breken is geen brood op de plank. Of zou het toch stiekum gaan sneeuwen. Op de hoogte waar wij woenen is niets onmogelijk. Vorig jaar mei zaten we nog met een pak sneeuw dat aan al mijn buitenklussen een einde maakte. Beetje sneu toch wel want twee weken eerder was het veertien dagen 20 graden warm geweest.
Alle bomen uitgelopen en toen er sneeuw bovenop, dat bleek een ramp. Effe kijken op het lokale weerbericht dan. Niks bijzonders, zo lees ik. Ik hoop dat de aannemer dat ook vind en aan de slag gaat. Zo niet dan is de reis er naar toe voor niets .Moet ik uit verveling ook de bergen maar in, ondanks dat ik aan wintersport niets aan vind.
We zullen zien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten