Luisteren

We hebben niet alles verstaan wat hij zei. In onvervalst vlaams dialect uit de buurt van Ieper wordt het knap lastig om een rappe tongval woord voor woord op te vangen en te verwerken. Laat het dan maar 80 percent zijn geweest, het was in ieder geval erg leuk om hem aan het werk te zien na zoveel jaar weer. Willem Vermandere, een artistieke persoon die liedjes maakt, schildert, beeldhouwt en schrijft, opa is en nog altijd regelmatig de nederlandstalige landen opzoekt om met zijn trio de mensen te vermaken met mooie liedjes en rake teksten.

71 jaar is ie. Dat oogt ie ook wel maar zijn geest is jong , zo blijkt al snel. Hem te zien optreden kwam uit het niets maar wel met een aanleiding. Een teruggevonden cassette bandje met een van zijn eerste LP’s daarop. Midden jaren tachtig, de LP was van ene Paula die naast Willem Vermandere ook een hele grote fan bleek te zijn van een Limburgse schlager zanger wiens naam ik verdrongen heb om de combinatie van die twee,zo schat ik in.

Zo bleef er een nummer hangen in mijn hoofd dat ik af en toe met flarden ten gehore bracht voor mijn huisgenoten. Het bandje zelf gaf vrij kort nadat ik het had hervonden de geest en mijn na-aap talent op de piano wilde niet de wijs van het liedje vangen. Zelfs You Tube bleek het liedje niet te kennen. Alleen de tekst wist ik te vinden en daarmee de titel van het liedje en toen bleek dat herman van Veen het ooit had opgenomen. Lang niet zo mooi.

Het toeval van een optreden in de buurt bleek weer een bevestiging dat oorzaak en gevolg weldegelijk iets met elkaar te maken hebben. En zo kwam het dat we in een zaaltje naar Willem stonden te luisteren. Goeie muzikanten had hij. Willem zelf was zoals dat bij hem past niet altijd helemaal toonvast en had wel eens moeite met het halen van alle akkoorden maar dat mag bij Willem. Het gaat immers vooral om de teksten.

En die zijn mooi

is niet den auto, ‘t is de reis
niet de tafel, ‘t is de spijs
niet den oven, ‘t is de koek
niet het meubel, ‘t is het boek
niet de potten, ‘t is de pap
niet het lopen, ‘t is de stap
niet de letters, ‘t is ‘t gedicht
niet de lampe, ‘t is het licht
‘t is niet den baksteen, ‘t is het huis
niet de muren, ‘t is de kluis
niet de netten, ‘t is de vis
niet het afscheid, ‘t is ‘t gemis
niet het werken, ‘t is ‘t geduld
niet de straffe, ‘t is de schuld
niet de noten, ‘t is het lied
niet de rijmen, ‘t is ’t verdriet
‘t is niet ‘t verlangen, ‘t is den drang
niet de tonen, ‘t is ‘t gezang
niet het schrijven, ‘t is het woord
niet het contract, ‘t is het akkoord
niet het getokkel, ‘t is de sfeer
niet het zingen, ‘t is het zeer
niet het koren, ‘t is het brood
niet het heimwee, ‘t is de nood
‘t is niet den akker, ‘t is het graan
niet het ziek zijn, ‘t is ‘t vergaan
niet de bloemen, ‘t is den bloei
niet de regen, ‘t is de groei
niet de mane, ‘t is de nacht
niet de zunne, ’t is de kracht
niet de stove, ‘t is het vuur
niet de winter, ‘t is den duur
‘t is niet ‘t geroddel, ‘t is de smaad
niet den oorlog, ‘t is de haat
niet de hoogmoed, ‘t is de schroom
niet de plannen, ‘t is den droom
niet het reisdoel, ‘t is de weg
niet het gelijk, ‘t is ‘t overleg
niet de bergen, ‘t is de kloof
niet de dogma’s, ‘t is ’t geloof
dit is geen lied, ‘t is hakketak
dit is geen verhaal, ‘t is bric à brac
‘t is al geknipt, ‘t is al gelijmd
‘t is al geplakt, ‘t is al gerijmd
‘t zijn niet de regels, ‘t is het spel
niet het scheiden, ‘t is ‘t vaarwel
niet van buiten, ‘t is intern
niet de voorkant, ‘t is de kern
Willem Vermandere

Oud maar nieuw

We gaan nieuw fruit introduceren. Oud fruit eigenlijk, aan nieuwe bomen.
En die bomen komen te staan in onze nieuwe boomgaard. Deels bewoond door bomen uit de streek maar binnenkort dan aangevuld met oude hollandse rassen uit de klei.

Elke tuinder weet het. (Ver) planten van bomen doe je als de sapstromen stilstaan.
Anders gaat het fout met de boom. Je sluit je waterslang ook niet aan op een lopende kraan, zeg maar. De winter en het late najaar laten de sapstroom stoppen en zo weet je dan ook wanneer je aan de gang moet.

Nog even hopen dat de vorst niet in de grond zit natuurlijk want dat schept wat makkelijker een gat. Paaltje ernaast tegen het omvallen en ook niet onbelangrijk, een stuk gaas om de stam om te voorkomen dat het wild jouw boum niet als smakelijk voorafje beschouwd.

Er kleeft dus nogal wat logistiek en ander werk aan een boom planten. Het vervoer is ook niet onbelangrijk, zeker als de boom al wat in lengte is toegenomen. Dan blijkt al snel dat het ding niet zomaar meer in een auto past dus komt er al snel behoefte aan een aanhangwagen.

Die moet je maar net hebben staan. Wij hebben er wel eentje, en die staat in frankrijk.
De bomen staan in nederland. Nederlandse bomen in de franse berg grond. We houden wel van een gokje want bij navraag roept elke fransoos die in zijn tuin graaft dat het een kleine kans van slagen heeft en al helemaal als het gaat om fruitbomen.

Mooie halfstam bomen van oud rassen die we hebben opgegraven tijdens een bezoek aan een uitermate leuke stichting “ ’t Olde Ras” in Doesburg. Ze zijn daar gek op oude rassen, zo bleek. En midden in de vette klei en een koude regenbui visten we afgelopen November een aantal flinke bomen uit de grond en wisten we met wat proppen die in de oude volvo naar huis te brengen. Sindsdien wachten ze op transport naar frankrijk. Want daar moeten ze wortelschieten en ons in de komende jaren verblijden met heerlijke appels en peren.

Mits ze de grond waarin ze komen te staan appricieren natuurlijk.
Een doodzonde als ze het niet halen..
Nu nog bepalen wanneer we gaan, want de tijd dringt.
Eind Maart is misschien al te laat. Eerder kunnen we eigenlijk niet weg, zie ik in de agenda voor me.
En dan?

Dan moeten ze in de tuin gezet worden. Tot Novemer.
Want ze moeten naar frankrijk.

Vanwege het experiment.
Of toch maar hier houden?

aan de gang

Nu de dagen lengen en het af en toe zo lekker weer wordt dat je de jas bijna kunt laten hangen krijgen mensen weer goeie zin. We houden niet zo van sneeuw, hoor je snel.

Toch stromen straks de wegen naar besneeuwde gebieden weer vol met sportievelingen die hun botten willen wagen aan gladde pistes die met kunst en vliegwerk worden klaargestoomd ter vermaak en lering.
Het is maar goed dat er dan nog wat sneeuw op ligt want een kale rots is geen gezicht.

De wetenschap heeft nog geen vat gekregen op de klimaatsverandering en durft niet met stelligheid te beweren dat de sneeuwgrens langzaam opschuift naar het noorden. Of de hoogte in. De bergen waar wij op uitkijken zijn nu nog wit, maar over tien jaar ook?

Een droog en warm voorjaar is voorspelt. Dat valt ook te bezien maar mocht het zo zijn dan moeten we er maar van genieten. Ook prima voor de aannemer die nog altijd niet het dak van nieuwe leitjes heeft voorzien omdat telkens het weer zo tegenzat, althans , dat denken wij.

Zeker weten waarom ie niet komt weten we niet. Dat weet je bij franse aannemers nooit eigenlijk. Op vakantie naar besneeuwde bergtoppen gaan lijkt me onwaarschijnlijk want een been breken is geen brood op de plank. Of zou het toch stiekum gaan sneeuwen. Op de hoogte waar wij woenen is niets onmogelijk. Vorig jaar mei zaten we nog met een pak sneeuw dat aan al mijn buitenklussen een einde maakte. Beetje sneu toch wel want twee weken eerder was het veertien dagen 20 graden warm geweest.

Alle bomen uitgelopen en toen er sneeuw bovenop, dat bleek een ramp. Effe kijken op het lokale weerbericht dan. Niks bijzonders, zo lees ik. Ik hoop dat de aannemer dat ook vind en aan de slag gaat. Zo niet dan is de reis er naar toe voor niets .Moet ik uit verveling ook de bergen maar in, ondanks dat ik aan wintersport niets aan vind.

We zullen zien

Kletspraat

Zo af en toe bezoek ik een forum dat moet gaan over naturisme . Maar nadat er al alles over gezegd is dat je menselijkerwijs over blootlopen kunt verzinnen zijn de bloot onderwerpen sleets en versleten geraakt .

Tot het moment dat een nieuw aspirant lid de site op komt.
Die maakt de meeste voor de hand liggende fout door een vraag te stellen die al menig keer in geuren en kleuren is uitgelegd en binnen 5 seconden te vinden valt.
Maar dankbaar voor het momentum zet het de molen weer in beweging en storten ervaringsdeskundigen zich massaal op de onwetende met de allerbeste bedoelingen.


Nieuwkomers zoeken zelden,zo blijkt.
En dat krijgen ze dan ook wel te horen.
Soms probeert een wat belegen lid de kussens eens op te schudden door een draadtje zoals dat in forumvaktaal wordt genoemd omhoog te schoppen door er weer eens wat olie op te gieten. Dat is lol van korte duur.
Zo sukkelt langzaam een forum in slaap. Bloot is ook slaapverwekkend

Wat immer een onuitputtelijke bron van inspiratie moet zijn blijken de algemene onderwerpen zoals “vakantie bestemming” en “mijn hobbie” te zijn. Of nog erger is de rubriek waar dat Twitter gebeuren uit ontstaan is: “wat doe je vandaag”.
Ik heb nooit begrepen of je daarop moet reageren of dat zoiets juist helemaal niet de bedoeling is. Wonderbaarlijk is dat anderen hun pietluttige bezigheden dringend met de rest van de wereld moeten delen. En zo worden wij bedolven onder kryptische teksten waar we ons het beste maar niets van aan trekken.

Kostte het maar geld dan lieten ze het wel uit hun hoofd, zo denk ik wel eens.
Maar het kost niets. Althans, zo’n forum in de lucht houden kost wel wat natuurlijk. Het ergste van dit alles is dat het ook nog goed moet worden bijgehouden want waar mensen hun vrije gang kunnen gaan ontstaat vrij snel rotzooi. Er wordt helemaal niet zo ruimdenkend en respectvol naar elkaar toe gedaan namelijkjn. Dat maakt bij gekleed of ongekleed heus geen verschil al doen sommige blootlopers geloven dat dit wel zo is.

De nieuweling op het forum zal zich verbazen.
Zoveel herrie om bloot
Terwijl blootlopen niets om het lijf heeft

Toch?

De heer in het verkeer

Het leven van een motor rijder gaat niet over rozen.Met gevaar voor eigen leven begeef ik me elke dag weer onder het voortrazende verkeer en wurm me tussen files door om toch wat profijt van mijn vervoersmiddel te hebben.
Ondanks voorzichtig manoeuvreren lukt het de argeloze automobilist telkens weer om zonder zich te bekommer voor de andere weggebruikers het blik van links naar rechts te schuiven om het gevoel te krijgen ook wat op te schieten in de file.

Regelmatig kom ik ze tegen.D.w.z. dat mijn voorwiel bijna bij hun in de flank zit omdat ze niet in de spiegels hebben gekeken en mij dus ook niet geien hebben. Gelukkig heb ik goede remmen en weet dat dit kan gebeuren zodat ik tot nu toe steeds levend ben aangekomen.
Ditmaal steekt een PC Hooft trekker vlak voor me schuin over. Nog niet eens een richtingaanwijzer aangedaan; gewoon zonder kijken oversteken want wie doet me wat in dit ding. Daar zou ik boos door geworden zijn, vele jaren terug. Nu rem ik slechts hard en knik maar weer eens met mijn hoofd afkeurend. Wat kun je meer?

Ik rij even achter de mastodont aan. Zie ik het goed? Een sticker met de tekst blootnormaal, waarachtig. Hij zwenkt weer naar rechts zodat ik even langs hem kan rijden. Ik gun hem een afkeurenswaardige blik. Maar meer dan dat kan ik niet aan hem besteden want even verderop lichten de signaleringsborden al weer op.

File rijden.
Daar is nix leuks aan.

Mooi

Soms komt de natuur wel erg angstaanwekkend dichtbij. En vaak betreft het dan ongedierte zoals we dat plegen te noemen. Net zoiets als onkruid.
Mensen geven graag negatief klinkende namen aan dingen die ze niet blieven .
En dat de naam een belangrijke rol speelt is ook helder. Waarom vinden we een lieveheersbeestje meer aaibaarder dan een mestkever? Terwijl een mestkever toch ook heel aandoenlijk kan zijn. In ieder geval zijn beide aangehaalde kevertjes heel behulpzaam voor het gezond houden van je tuin.

Brandnetels vinden mensen doorgaans ook niet leuk. Terwijl een brandnetel toch heel nuttig te gebruiken is als mediciijn en als waardplant een onmisbare rol speelt voor menig rupsje waaruit een mooie vlinder zoals de kleine vos , de atalanta of dagpauwoog te voorschijn komt. Wel eens een grote brandnetel echt goed bekeken? Echt een pracht plant.
Laat eens in een hoekje van je tuin een veldje brandnetels staan. Je krijgt er mooie vlinders voor terug.