Bij het opruimen van de garage greep ik mis en als gevolg daarvan viel een blikken doos vol met boutjes, schroeven, ringetjes en andere prullaria uit mijn handen, op de vloer.
Ik heb wel drie zulke blikken, allemaal vol.
Daar dit niet een unieke gebeurtenis is heb ik mezelf jaren geleden voorzien van een krachtige magneet die in zulke omstandigheden erg handig blijkt.
Schimmige doosjes met overgebleven onderdeeltjes maak je niet, die komen in je bezit.
Mijn collectie is buitengewoon groot. Van een grote kist weet ik de oorsprong, daar die sinds mijn geheugenis in de schuur van mijn vader stond. Nog zie ik hem met een lange bout in de doos scharrelen, op zoek naar een specifiek ringetje of schroefje om onze fietsen bijeen te houden. Die doos staat met inhoud nog in de kast.
Toen ik in amsterdam 1 hoog in de oude borgerstraat vertoefde, huurde ik een etage onder van Ome Kluit. Gestoffeerd, wat in dit geval betekende dat ik tegen een zeer gedateerde inrichting moest aankijken met schilderijtjes waarop een onbekend artiest oostenrijkse landschappen en een huilend zigeuner jongetje had aangebracht.In zo'n frame met houten balken.
Toen ik die had vervangen door mijn smaak posters had Ome Kluit daags daarna met beverige hand geschreven dat alles moest blijven zoals het was en hingen de schilderijen weer precies zo. Twee maanden later was Ome kluit dood .
Omdat ik daar kon blijven zitten tot de sloop van de wijk zou aanvangen nam ik voor een symbolisch bedrag de inboedel van erven Kluit over en verpatste ik e.e.a. aan een jonge turk die de schilderijtjes niet zo mooi vond maar het tweepersoons bed en de grote kroonluchter met plastic glazen slierten wel. Op de zolder van het gebouw bleek ook Ome Kluit een klein afgesloten hokje te bezitten. Veel stond er niet. Een schilders trap met treden die onlogisch dicht op elkaar stonden, wat oud gereedschap waaronder een aantal zagen die ik nog heb en twee gevulde blikken met bouten en moertjes.
Elk mens krijgt in zijn bestaan een bakje met losse boutjes en moertjes.
Die overleeft ons, we geven haar door en doen er onze opbrengst van een leven knutselen bij.
Zo gaat dat nu eenmaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten