Freek was in town.
Nooit eerder had hij het dorpstheather bezocht . Vroeger was hij de man van een weken lang uitverkocht Carre doch nu zoekt hij vaker de kleine zaaltjes op want Freek is uit, zo schijnt..
Zevenenzestig is ie inmiddels. En binnen.
De jeugd kent Freek niet eens. Het publiek deze avond waren mid veertigers en ouder. Geen enkele jongeling te ontdekken. Ik snap het. Freek is niet van hun.
Een mooi stuk kregen we voorgeschoteld. Een typische Freek vertelling zoals die vroeger mij mateloos konden boeien, ik denk aan De Mars en De Tragiek. Weer een prachtig decor en mooi uitgelicht.
Toch, het was heel even maar, was ik even niet meer geboeid door deze rasverteller. Vroeger zat ik op het puntje van mijn stoel , nu hang ik wat onderuitgeschoven in mijn stoel. Het begin was sterk maar nu zakt het wat in.
Als na anderhalf uur het podiumlicht uitgaat blijft het stil in de zaal. Dan floept het weer aan .”Het is afgelopen hoor” roept Freek .Geklap. En een toegift die het verhaal als een sleutelvertelling mooi afrond . Typisch Freek. We konden de artiest een hand geven in de foyer.Hij vond het helemaal fijn als we zijn boek kochten. Alles over Freek. Een heel gewicht.
Kregen we zijn tekstboek van 30 jaar cabaret er gratis bij.
Daar stond hij achter een tafeltje, samen met vrouw Hella. Ik heb hem de hand geschud.
En zijn boek gekocht. Waarom?
Omdat hij zoveel jaar mijn held was. Ik koos voor Freek zoals je vroeger voor Puch koos en Rolling Stones ok vond en alleen luisterde naar Radio Noordzee.
Want toen viel er iets kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten