Gisteren zat ik weer eens in mijn sauna. Niet met infrarood maar de saunakachel aan. Nu werkt het ding nog immer niet op vol vermogen omdat ik geen 3 fase heb laten aansluiten. Kwestie van een mailtje schrijven en dingen invullen maar ik vind het een gedoe. Sinds de privatisering van de ooit zo vertrouwde provinciale energie maatschappijen zijn stroom en leidingen niet onder hetzelfde management meer.Ons werd ons toen medegedeeld dat het voor de prijs voor de consument voordeliger zou gaan uitwerken. U kijkt het zelf maar even na.
De temperatuur komt niet boven de 65 graden uit, zegt het schermpje van de controller als ik de sauna in stap. Ruim een uur aan nu, maar ik weet dat ie niet veel hoger komt dan 65 graden.
Ook al warm natuurlijk maar bij lange na nog niet genoeg om echt een kick te krijgen. Met wat water over de deels hete stenen heen injecteer ik wat hete stoom. Luisterend naar de radio lig ik zo langzaam gaar te worden.Zo af en toe moet ik de afstemming wat bijstellen want elektronica en warmte gaan niet goed samen en dat uit zich in het verlopen van de zender.
Dit is mijn domeintje. Zelf ontworpen en gebouwd. Leuk project dat ik in een paar wintermaanden op zolder heb gerealiseerd. Niet bezuinigd op materialen, vandaar dat ik een red cedar houten binnenbekleding heb gebruikt; zoiets is werkelijk de moeite waard want het ruikt hier binnen altijd heerlijk. Als de schuur in frankrijk een dak heeft begin ik daar ook aan de sauna.
Er kriebelt een druppel zweet langs mijn neus. Zoonlief blokt voor zijn examens. Nog anderhalve week en dan zit als het goed verloopt zijn middelbare school er op. Dan in september op kamers. De eerste serieuze stap naar zelfstandigheid en voor ons de inluiding van een nieuwe fase in het hebben van kinderen, het moeten loslaten.
Hoe is dat gegaan met mijn ouders toen? Ik was de laatste die het huis verliet. Tussendoor nog met hun verhuisd naar een nieuw dorp ,als enig kind wat nog thuis zat.
En dan begint er zo’n vage periode in je leven dat je zo af en toe je ouders opzoekt. De spannende momenten van de introductie van je vriendinnetje en later, als blijkt dat het de ware is, misschien wel je trouwdag. En plotseling zie je je ouders als oude mensen. Verdomme, ze zijn ook oud. De jaren glijden door je vingers als los zand, druk met jezelf, je werk en je gezin, nauwelijks tijd voor af en toe op bezoek naar Opa en Oma. Logeren zoals je vroeger nog wel eens deed doe je al jaren niet meer en je betrapt jezelf erop dat je hun koelkast inspecteert; is de inhoud niet over de houdbaarheids datum?
Je neemt je nu al voor dat je niet aftakelt. Interesse blijven tonen in wat je kinderen doen. Leuke Opa en Oma worden. Nooit zeuren over kwaaltjes. En je weet dat zij hun problemen steeds meer voor je verborgen gaan houden. En straks, in het bejaardenhuis, komen ze je nog maandelijks even bezoeken. Met kleinkinderen misschien.
Omdat het zo nu eenmaal gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten