Blogs worden snel minder populair, vooral onder de jeugd, aldus een krant. De jeugd heeft geen tijd om over lange epistels na te denken. Ze twitteren en SMSen liever.
Ik vind dat prima. De jeugd moet de vaart er in houden. Vingervlugheid trainen.
Zelf verkies ik het langzaam stukkies schrijven. De magie van letters op een wit stuk elektronisch papier waaruit langzaam een samenhangend verhaal groeit blijft me boeien.
Worden die ook gelezen? Jazeker. Maar ook al zou niemand mijn proza kunnen waarderen blijf ik het schrijven trouw.
Bij de jaarlijkse opruiming van mijn zolderkamer kwam ik nog een doos met handgeschreven rijmelarij tegen.Van heel lang geleden. Gezeten tussen deze flarden van mijn jeugdige jaren heb ik me prima vermaakt. Schrijfsels moet je net als foto’s gewoon bewaren. In een oude doos om ze later nog eens lekker te kunnen door spitten.
In deze moderne tijden denken we niet eens meer na over bewaren. Je drukt op een toets en miljoenen bitjes worden elektronisch gevangen op een stukje silicium dat diep verborgen in een metalen kast is weggestoken. Hoeveel computers heeft U al versleten? En zijn de opgeslagen gedachtespinsels en foto’s beland in een oude doos of ligt uw verleden inmiddels als een berg oncijferbare digitale diaree op in ongerede geraakte schijfjes te verpieteren?
Ik vind dat prima. De jeugd moet de vaart er in houden. Vingervlugheid trainen.
Zelf verkies ik het langzaam stukkies schrijven. De magie van letters op een wit stuk elektronisch papier waaruit langzaam een samenhangend verhaal groeit blijft me boeien.
Worden die ook gelezen? Jazeker. Maar ook al zou niemand mijn proza kunnen waarderen blijf ik het schrijven trouw.
Bij de jaarlijkse opruiming van mijn zolderkamer kwam ik nog een doos met handgeschreven rijmelarij tegen.Van heel lang geleden. Gezeten tussen deze flarden van mijn jeugdige jaren heb ik me prima vermaakt. Schrijfsels moet je net als foto’s gewoon bewaren. In een oude doos om ze later nog eens lekker te kunnen door spitten.
In deze moderne tijden denken we niet eens meer na over bewaren. Je drukt op een toets en miljoenen bitjes worden elektronisch gevangen op een stukje silicium dat diep verborgen in een metalen kast is weggestoken. Hoeveel computers heeft U al versleten? En zijn de opgeslagen gedachtespinsels en foto’s beland in een oude doos of ligt uw verleden inmiddels als een berg oncijferbare digitale diaree op in ongerede geraakte schijfjes te verpieteren?
Of erger nog, is het gewoon weggegooid.
Ik weet dat wat ik hier schrijf niet iets blijvend is. Maar het is een handtekening van mijn bestaan.Niet vergeten dat ik deze verhaaltjes nog een keertje uitprint. Om ze dan in een oude schoenendoos te verstoppen.
Voor later.
Ik weet dat wat ik hier schrijf niet iets blijvend is. Maar het is een handtekening van mijn bestaan.Niet vergeten dat ik deze verhaaltjes nog een keertje uitprint. Om ze dan in een oude schoenendoos te verstoppen.
Voor later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten