Ik kijk vanaf mijn werkplek op een zonovergoten stad. Geen weer om binnen te zitten maar aan sommige verplichtingen kun je nu eenmaal moeilijk ontsnappen als je nog geld moet verdienen voor je onderhoud. Op dezelfde verdieping zit onze director. Die heeft het besluit van zijn vetrek onlangs aangekondigd en kan de dagen inmiddels af tellen.
Wat had ik gedaan met een vrije zonovergoten maandag?
Best lastig om daar een invulling aan te geven zonder je af te vragen of die zinnig is of niet. Een vrije dag moet zinvol ingevuld zijn, zo wil het gevoel ons ingeven. Daar zit hem denk ik ook het wennen in voor al die mensen die op een gegeven moment hun pensioen in gaan.
Ik herinner mij een oud collega die zich verheugde op de dag dat hij kon afzwaaien. Zijn plannen voor daarna waren al vast omlijnd. “Ik koop me een nieuwe motor en ga toeren” liet hij ons weten en inderdaad kocht hij in maart een prachtding en reed er in April een tocht door zuid europa mee, kwam thuis en bleef dood in de stoel zitten.
Geen dag had hij zich hoeven afvragen hoe ie de verkregen vrije tijd moest door komen.
En meer dagen op aarde was hem niet gegund. In mei is hij begraven . Z’n nieuw motor staat in de schuur, als stil aandenken.
“Jij gaat zeker in frankrijk wonen he? “ De mensen om mij heen vullen graag mijn toekomst in want het is zonneklaar voor hun dat ik mijn graf zal vinden in frankrijk.
Over zoiets denk je na. Je trekt conclusies maar je weet dat de werkelijke beslissing pas genomen wordt als de tijd daarvoor is aangebroken. Er kan nog zoveel onverwachts gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten