Klussen

Er zit heel voorzichtig voorjaar in de lucht. Op zesentwintig maart kon ik na lange tijd bij twintig graden weer eens lekker blootgewoon maar sneeuwde (!) het die zelfde nacht nog twee centimeter dikke natte vlokken en was de wereld even weer wit . De winter geeft zich nog niet gewonnen. Maar hoe dan ook, de dagen worden snel langer, zomertijd is ingegaan en de echte vakantietijd komt in zicht. Zoals altijd weet weten we onze vakantiebestemming al op voorhand en ook dat ik me in de vakantie geen dag hoef te vervelen.

Tip : koop een oud huis in Frankrijk .

Ik ben klaar met de voorjaars inspectie en maak de balans op. De strenge winter heeft hier en daar korte metten gemaakt van overhaast voegwerk zodat ik op die plekken met meer zorg en aandacht aan de gang moet om de schade goed te herstellen. Broddelwerk wordt hier meteen door de elementen afgestraft. Ik inspecteer het dak op verschoven en gebroken lei. De noordkant ziet er nog redelijk uit maar op het zuiden zie je de slijtage van het dak echt goed. Ook de afvoer heeft ’n beste jaren gehad. Het verbleekte plastik doet broos aan en dat is het ook.
We zijn toe aan een grondige renovatie maar hoe zeer ik ook zelf de klus ter hand wil nemen, de omvang van de klus en de daarmee gepaard gaande tijd ontbreekt me , los nog van het feit dat ik niet zou weten hoe ik dit hoge dak zonder ongelukken kan betreden.. Uitbesteden dan maar? Wel de kosten in de gaten houden want niks gaat hier voor niets
Wat ik zelf kan doe ik uiteraard ook zelf want dat is voor mij juist de lol van zo’n huis. Lekker klussen , opknappen en verfraaien.Je moet alleen geen haast hebben. Vaak klus ik in m’n uppie maar soms komt er hulp van een goede vrind. Dan schiet het echt lekker op en toegegeven, een enkele klus moet je met meer man aanpakken.

De meeste klussen kan ik starten en stoppen wanneer ik dat wil. Zo zitten mijn plannen doorgaans in elkaar, want de tijd dat we hier kunnen zijn is meestal maar beperkt .
Een goede planning moet je ook aanhouden want anders wordt je slaaf van je eigen huis en je zit er uiteindelijk niet als contract arbeider. Om die reden staat er dan ook altijd een stoel bij de werkzaamheden waarop ik met grote regelmaat mijzelf op installeer met een koud pilsje in de hand, om zo de verrichte werkzaamheden te overzien en nieuwe ideeen over bouwplannen te laten ontspruiten.

Ik werk voornamelijk uit mijn hoofd.

Als alles af is zal ik een mooie schets maken hoe ik alles bedoeld had.
Niet alles gaat in een keer goed, maar dat ligt niet aan het ontbreken van een tekening denk ik.
Zo was ik eens met vol overgave begonnen aan een betonnen trap maar kwam er net op tijd achter dat de treden niet goed uitkwamen t.o.v. het nog te maken dak met oversteek. Beton is weinig vergevings gezind dus je kunt het maar beter meteen goed doen voordat je extra veel werk hebt om het weer af te breken.
Voorlopig red ik me nog wel en zolang het me niet ontbreekt aan vakantiedagen zul je me hier nog vaak zien klussen.

Blootgewoon natuurlijk , maar dat spreek voor zich.

wacht niet tot je pensioen

Je moet niet te lang nadenken over het leven. Als je eenmaal daaraan begint dan lijkt me het einde zoek. Helemaal eng wordt het als je gaat nadenken over de zin van het leven.
In een werkkring gaat het vaak over later. Later als de kinderen het huis uit zijn is zo’n bekend onderwerp. En pensioen. Nee, als ik m’n pensioen heb dan weet ik het wel, hoor je dan. Da’s volgens mij al rijkelijk laat.
Het vervelende van leven is dat je geen tweede kans krijgt. Voor veel mensen is dat geen probleem maar er zijn zat oudere mensen die graag weer twintig zoiuden willen zijn.
Nou dan wist ik het wel. Logisch, want als je zestig bent weet je inmiddels wel wat het leven betekent heeft en wat het jouw gebracht heeft. Maar een nieuwe kans het over te doen zit er niet in. Heel af en toe zie je mensen nog iets nieuws beginnen op latere leeftijd. Ze huwen bv opniew maar nu met een veel jongere echtgenoot, of emigreren naar een tropisch gebied om daar de laatste jaren van hun leven nog in weelde door te brengen.

Maar dat zijn de uitzonderingen.

De meeste mensen sukkelen gewoon door. En als ze hun pensioen weten te halen dan komen ze er achter dat de maatschappij gewoon doordraait maar dat zij er wat buiten zijn komen te staan. Dan komen de hobbies in zicht of wordt het vrijwilligers werk weer eens opgepakt. Sommige mensen worden voltijd opa en oma. Dat bindt hun aan huis en haard of zorgt er zelfs voor dat men terugkeert vanuit verre oorden om toch maar zo dicht mogelijk bij het kleinkind te kunnen zijn. Zoiets zit in onze genen.
En dan ga je dood.
Wil je nog wat ondernemen moet je niet wachten tot je pensioen.Begin er eerder aan.
Maak een lijst met dingen die je nog wilt doen voor je dood. Wees daarin egoistisch , want vast niet alles wat jij wilt kun je opdringen aan je partner. Misschien juist wel niet.
Print je lijst uit en hang die in een opzichtige plek op je werk of in je huiskamer.
Kijk er minstens 1 keer per week naar en neem je voor tenminste 1 item per jaar af te werken.
Voer de gevaarlijkste items het laatst uit, want prematuur doodgaan is zonde. Het mag wat kosten want zolang je werkt heb je inkomen.

Ga niet voor het onmogelijke want dat demotiveert alleen maar als het niet lukt.
Succes

Vrije tijd

Zondagochtend, het is nog vroeg maar ik zit met m'n trainingspak aan de thee met een boterham.
Ik kijk uit het raam maar wat ik zie voorspelt niet veel goeds. Een fijne motregen die gestaag uit de grijze hemel komt vallen en grote druppels aan de takken van de bomen laat ontstaan.
Ik moet straks weer sporten, de eerste wedstrijd van een nieuw seizoen. Hoe lang doe ik dit nu al?
Ik ben begonnen toen ik zo 7 of 8 jaar was. Nooit meer echt gestopt. De weekenden stonden altijd in het teken van de sport. Vooral de zondagochtenden waren een ritueel. Voor een thuiswedstrijd kwam het team al uren eerder naar de kantine om een bakkie leut te doen en een beetje te ouwehoeren. Als voorschot daarop stond ik altijd vroeg op, trainingspak aan en een licht ontbijtje met een mooi stuk klassiek muziek op de achtergrond. De tuindeuren open en genieten en dan op de fiets naar het veld. Een hele dag op het veld; heerlijk.

De telefoon gaat .

Ik kan al raden wie en wat, op dit vroege uur. De wedstrijd gaat niet door, het is te koud en te nat. Ik vind het niet erg.
In vroegere tijden zou zo'n bericht mijn dag grondig hebben verpest. Ik leefde voor de sport en de vereniging was mijn 2e thuis.
Ik kijk naar de druilerige dag en op de klok. Half tien.
Vroeg opstaan in het weekend heeft zijn voordelen en nu met niets meer op de agenda kan ik iets anders verzinnen.
De Skype telefoon gaat over. Onze franse vrinden uit Reunion, Ca va?
We kletsen een uur bij. Prachtige uitvinding, dat skype, een prima audio verbinding met beeld erbij. Als we ophangen regent het nog steeds. Zij zaten in de zon met dertig graden.

Ik open mijn mailbox maar er was geen post. Stukje klassiek opzetten dan maar. Zo heb je plotseling een lege zondag.

Wat nu?

Vakantie kiezen

In de bus lag het orgaanblad van de NFN, zoals altijd voorzien van een papieren omslag om elk aanstootgevend bloot dat op de voorkant mocht zijn afgedrukt te bedekken met een neutraal plaatje. We schrijven 2010.
Benieuwd naar de beloofde nieuwe opmaak maakte ik de millieu vriendelijke folie verpakking open en vielen er niet 1 maar drie bladen op de tafel. Eerst maar eens het NFN blad doorbladeren.De opmaak was inderdaad frisser als voorgaande nummers en het papier voelde ook anders aan. De inhoud was helaas niet zo vernieuwend als ik had gehoopt . Gelukkig geen wellness verslag ditmaal, maar gewoon onbesluikte reklame voor een resort in Griekenland.

Griekenland! Een grotendeels failliet en super orthodox land waar je nu niet bepaald als blootloper veel sympathisanten zult tegenkomen en evenzo ook geen openbare naakstranden. Gewoon lekker stiekum wel naakt rekreeren was het advies dan ook. In het voorjaar als er toch geen mens op de stranden bivakkeert kan alles. Niet direct het soort advies waar ik van warm loop. Los nog dat ik Griekenland helemaal niet leuk vind. Ik haat lamsvlees gerechten, om het maar over iets typisch grieks te hebben. Mijn vrouw daarintegen lust juist weer alles van de Griek maar heeft weer niets met bloot rondlopen.

De overige folders die ik ongevraagd kreeg meegestuurd waren niet bepaald millieu vriendelijk te noemen en verdwenen ongelezen de papierbak in. Ik zal er maar niet over gaan klagen want ik weet dat o zo vele zich met plezier storten op vast grandioze aanbiedingen . Wij zijn geen klant voor reisburo's.

Onze vakantiebestemming is al tien jaar onveranderd dezelfde en dat bevalt prima. Dat is het voordeel van het bezit van een tweede huis. Het staat daar gewoon, in afwachting van je bezoek.

Mensen om me heen vinden dat ze nooit een vakantiehuis zouden willen omdat je dan altijd naar hetzelfde plekje moet. Ik vind dat juist heerlijk.

Het zoeken van telkens een andere vakantiebestemming , daar zagen wij pas tegen op!

Ik blader nog wat door het blad. Prettig papier, dat zeker. Maar ik was helaas zo uitgelezen met de beperkte keur van onderwerpen. Nog even heb ik overwogen om een puzzel op te lossen met als prijs een weekje zeilen op een skutsje. Een week lang bloot op de boot. Maar ik ben niet gelukkig in prijsvragen. Dan valt een sticker op de grond. Er staat " Blootgewoon" op afgedrukt.

Het blad spoort me aan om de sticker op een leuke en onverwachte plek te plakken en er dan een foto van in te sturen. Er valt weer een prijs mee te winnen, dus haast is geboden.

Buiten waait een ijzige wind.
In Griekenland giet het, zie ik op de regenradar.

Ach ja, vakantie.