Een van mijn naturistische kennissen heeft zichzelf versierd met nog al wat ijzerwerk.
Ik bedoel meer expliciet dat hij door verschillende lichaamdelen staafjes en ringetjes heeft laten steken teneinde zich daarmee gelukkiger en wellicht mooier te voelen dan zonder.Geen tatoos, want die vindt hij toch een tikje ordinair en zo permanent. Da's weer een voordeel van die ringetjes en staafjes want die kan je uit doen.Dat is wel eens nodig want je komt met die dingen in niet overal zomaar binnen, blijkt snel. Aanstootgevend of niet, het betreft hier een lichaams versiering die al zo oud is als de mens zelf en er zijn stammen die niet zonder kunnen of willen. Ik vind het wel mooi maar het lijkt me niet altijd zo practisch. Dat wordt door mijn kennis grif toegegeven.Zijn edele delen zijn rijkelijk versierd met ringen die de mooiste namen dragen afhankelijk van de plek waar ze zijn vel doorboren maar ze kunnen altijd ergens achter blijven haken en da's dan weer minder.
Naast het wel of niet dragen van intiemere lichaamsversieringen is nog iets wat direct opvalt en waar vaak creatief mee wordt omgegaan : het schaamhaar.
Heb je een mooie bos, wordt creatief! Waanzinnige figuren kunnen er in aangebracht worden en geeft het eventueel een in het oog springende kleur. Afscheren mag ook weer.
Of je nu oud of jong er mee begint , het maakt niet meer uit. Haar houdt ons bezig.
Er zijn culturen die baarden en snorren dragen omdat het moet van hun geloof.
Anderen gaan juist weer graag met een kaal gezicht door het leven. Dat een keuze in deze ook geldt voor de beharing die wat lager zit dan de kin mag duidelijk zijn. Maar hoe dan ook, versieren blijft ons bezighouden (of niet natuurlijk)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten